اثر بخشی درمان وجودی بر پریشانی وجودی پذیرش مسئولیت و احساس پوچی در افراد با شخصیت مرزی

این پژوهش به بررسی اثربخشی درمان وجودی بر پریشانی وجودی، پذیرش مسئولیت و احساس پوچی در افراد مبتلا به شخصیت مرزی پرداخت. روش پژوهش کاربردی و از نوع علی-مقایسه ای با طراحی پیش آزمون، پس آزمون و گروه شاهد بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به شخصیت مرزی در شهر تهران بود که نمونه ای هدفمند از آنها انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب وجودی لارنس گود، پرسشنامه مسئولیت اجتماعی گلن و نلسون و پرسشنامه بیگانگی اجتماعی زکلی بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان وجودی به طور معناداری پریشانی وجودی و احساس پوچی را کاهش داده و پذیرش مسئولیت را در این افراد افزایش داده است. همچنین، درمان وجودی بر تمامی زیرمقیاس های پذیرش مسئولیت و احساس پوچی تاثیر مثبت و معناداری داشت. این نتایج بیانگر اثربخشی درمان وجودی در بهبود علائم روان شناختی مرتبط با شخصیت مرزی می باشد و می تواند به عنوان رویکردی موثر در روان درمانی این گروه مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

درمان وجودی , پریشانی وجودی , پذیرش مسئولیت , احساس پوچی , شخصیت مرزی