رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با خودکارآمدی براساس نقش میانجی ارضای نیازهای بنیادی روانی مادران

این پژوهش با هدف تعیین نقش میانجی گری ارضای نیازهای بنیادی روانی در رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با خودکارآمدی و سرزندگی ذهنی مادران به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه مادران ساکن شهر اصفهان بودند که از طریق فرمول تا پاچنیک و فیدل ۲۰۰۷) برحسب تعداد مولفه های متغیرهای پژوهش ۱۴۰ پرسشنامه توزیع گردید. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های ارضای نیازهای روانی بنیادی (۲۰۰۰, La Guardia et al)، حمایت اجتماعی ادراک شده (۱۹۸۸, Zimet et al)؛ خودکارآمدی شرر، ۱۹۸۲ استفاده گردید. روایی صوری پرسشنامه ها قبل از اجرای نهایی مورد تایید چند نفر از پاسخگویان قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۸۳۴، ۰.۸۸۷ و ۰.۹۲۶ برآورد گردید. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون کولموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون و آزمون معادلات ساختاری و از طریق بسته آماری در علوم اجتماعی نسخه ۲۳ و آموس ۲۴ صورت گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که ارضای نیازهای بنیادی روانی نقش میانجی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده با خودکارآمدی دارد (p < ۰.۰۵). همچنین ضریب همبستگی بین ارضای نیازهای روانی بنیادی با خودکارآمدی (r = ۰.۱۹۹)؛ بین حمایت اجتماعی ادراک شده با خودکارآمدی (r = ۰.۵۲۶) رابطه معنی دار وجود دارد.

Keywords:

حمایت اجتماعی ادراک شده , خودکارآمدی , ارضای نیازهای بنیادی روانی , مادران