رابطه هوش اجتماعی مدرسان زبان انگلیسی با انگیزش و تمایل به برقراری ارتباط زبان آموزان ایرانی

پژوهش حاضر به بررسی رابطه میان هوش اجتماعی مدرسان ایرانی زبان انگلیسی و تمایل زبان آموزان آنان برای برقراری ارتباط (WTC) و انگیزش آنها پرداخته. در این مطالعه همبستگی کمی ۳۰ مدرس زبان انگلیسی و ۷۱ زبان آموز سطح متوسطه از موسسات خصوصی شهر اراک شرکت داشتند. داده ها از طریق چهار ابزار استاندارد گردآوری شد: پرسشنامه هوش اجتماعی برای مدرسان، پرسش نامه تمایل به برقراری ارتباط، پرسش نامه انگیزش، و آزمون تعیین سطح آکسفورد برای زبان آموزان. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین هوش اجتماعی مدرسان و تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط و همچنین بین هوش اجتماعی مدرسان و انگیزش زبان آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. این یافته ها بیانگر آن است که مدرسانی با سطح بالاتری از هوش اجتماعی توانایی بیشتری در پرورش تمایل به ارتباط و درگیری انگیزشی زبان آموزان دارند. نتایج پژوهش نقش اساسی مهارت های بین فردی مدرسان را در ارتقای رشد عاطفی و ارتباطی زبان آموزان در بافت آموزش زبان انگلیسی برجسته می کند. دلالت های آموزشی این یافته ها بر ضرورت گنجاندن آموزش هوش اجتماعی در برنامه های تربیت معلم تاکید دارد تا کیفیت یادگیری زبان و مشارکت زبان آموزان افزایش یابد. این پژوهش درک عمیق تری از نقش ظرفیت های اجتماعی و عاطفی مدرسان در پویایی کلاس و فرایند یادگیری زبان انگلیسی فراگیران را فراهم می سازد.

Keywords:

انگیزش , تمایل به برقراری ارتباط , زبان آموزان ایرانی , مدرسان زبان , هوش اجتماعی