اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای زندگی بر تاب آوری و شادکامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزیستی استان همدان

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای زندگی بر تاب آوری و شادکامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش سازمان بهزیستی استان همدان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان یک پژوهش مقطعی، از لحاظ نوع داده ها کمی و از نظر روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را همه زنان سرپرست خانوار شهر همدان به تعداد ۱۴۵۰ نفر تشکیل داد. از جامعه آماری مذکور ۴۰ نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. بدین منظور ۱۵۰ پرسشنامه تاب آوری و شادکامی توزیع و از بین آنها کسانی که نمره کمتر از ۵۰ در پرسشنامه تاب آوری و نمره زیر ۴۲ در پرسشنامه شادکامی کسب کردند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل، هر گروه ۲۰ نفر تقسیم شدند. آنگاه گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه آموزشی (سه جلسه در هفته) به مدت ۷۵ دقیقه تحت جلسات آموزش گروهی مهارتهای زندگی قرار گرفتند و مداخله برای گروه کنترل (آموزش شادکامی و کنترل خشم) اجرا گردید. سپس از هر دو گروه به وسیله پرسشنامه های مذکور پس آزمون به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل برنامه آموزش مهارتهای زندگی (امامی نایینی، ۱۳۹۳) و دو مقیاس استاندارد تاب آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل پژوهش از نرم افزار SPSS ۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد مداخله آموزش گروهی مهارتهای زندگی باعث افزایش معناداری در تاب آوری و شادکامی زنان سرپرست خانوار می شود. نتایج پیگیری سه ماهه نیز تداوم این اثر را نشان داد.

Keywords:

مهارتهای زندگی , تاب آوری , شادکامی