نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه مسئولیت پذیری افراطی و عدم تحمل بلاتکلیفی با اختلال اضطراب فراگیر شهر قم

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی تاب آوری روانشناختی در رابطه بین مسئولیت پذیری افراطی و عدم تحمل بلاتکلیفی با اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مراجعان مبتلا به علائم اضطراب فراگیر به مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۴۰۴ بود که از میان آنها ۲۰۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (PSWQ)، پرسشنامه مسئولیت پذیری افراطی، پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی (۱۲-IUS) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۵-CD-RISC) بودند. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار SmartPLS تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که مسئولیت پذیری افراطی و عدم تحمل بلاتکلیفی با اضطراب فراگیر رابطه مثبت و معنادار دارند، همچنین هر دو متغیر پیش بین اثر منفی معناداری بر تاب آوری روانشناختی داشتند. از سوی دیگر تاب آوری روانشناختی با اضطراب فراگیر رابطه منفی و معنادار نشان داد. نتایج آزمون نقش میانجی نیز حاکی از آن بود که تاب آوری روانشناختی بخشی از اثر مسئولیت پذیری افراطی و عدم تحمل بلاتکلیفی بر اضطراب فراگیر را تبیین و تعدیل می کند. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که تاب آوری روانشناختی نقش مهمی در کاهش اثرگذاری عوامل شناختی و رفتاری بر اضطراب فراگیر دارد.

Keywords:

تاب آوری روانشناختی , مسئولیت پذیری افراطی , تحمل بلاتکلیفی , اضطراب فراگیر