تدوین مدل ساختاری پیش بینی افسردگی بر اساس ترومای دوره کودکی با نقش میانجی کندی زمان شناختی در دانش آموزان دختر متوسطه شهر ایلام

هدف پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری پیش بینی افسردگی بر اساس ترومای دوره کودکی با نقش میانجی کندی زمان شناختی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر ایلام انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر ایلام در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳(۴۸۱۲نفر بودند. نمونه پژوهش ۳۵۷ نفر است که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، روش نمونه گیری خوشه ای استفاده گردید ابزار اصلی گردآوری دادهها پرسشنامه ی افسردگی بک (۱۹۶۶) پرسشنامه ترومای دوران کودکی برنستاین و همکاران (۲۰۰۳) و پرسشنامه کندی زمان شناختی بارکلی (۲۰۱۱) بود برای تحلیل دادهها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر به کمک نرم افزارهای AMOS و SPSS استفاده شد. یافته ها تروماهای دوره ی کودکی به طور مستقیم با نقش میانجی کندی زمان شناختی بر پیش بینی افسردگی در دانش آموزان دختر متوسطه دوم تاثیر گذار است. نتیجه گیری:در این مطالعه داده ها از نقش معنادار ترومای دورهی،کودکی با نقش میانجی کندی زمان شناختی در پیش بینی افسردگی حمایت می کنند. پیشنهاد میشود که در درمان افسردگی، تاریخچه ی ترومای دوره ی کودکی و کندی زمان شناختی مورد توجه متخصصان قرار گیرد.

Keywords:

افسردگی دانش آموزان , ترومای , کودکی , کندی زمان شناختی