تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر فاجعه سازی درد و نارضایتی بدنی و تاب آوری مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر

هدف این پژوهش بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری (CBT) بر فاجعه سازی درد نارضایتی بدنی و تاب آوری در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر بود. این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بود که به شبکه بهداشت و درمان شماره یک مراجعه کرده بودند نمونه پژوهش ۳۰ نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵) (نفر) جایگزین شدند ابزارهای گردآوری داده شامل پرسشنامه شاخص علائم سندرم روده تحریک پذیر (ROM II)، پرسشنامه فاجعه سازی درد (PCS) پرسشنامه نارضایتی بدنی (BICI) و پرسشنامه تاب آوری کونور-دیویدسون (-CD RISC) بود. گروه آزمایش طی هشت جلسه تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که درمان شناختی- رفتاری به طور معناداری موجب کاهش فاجعه سازی درد و نارضایتی بدنی و افزایش تاب آوری در مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر شد (۰.۰۵;p<). این نتایج بیانگر اثربخشی مداخله روان شناختی مبتنی بر CBT در بهبود وضعیت روانی و سازگاری بیماران مبتلا به این اختلال بود. بر اساس یافته های این پژوهش درمان شناختی - رفتاری میتواند به عنوان یک رویکرد مکمل در کنار درمانهای پزشکی برای کاهش مشکلات روان شناختی و ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر به کار رود. پیشنهاد میشود متخصصان بالینی و مراکز بهداشت از این رویکرد در برنامههای درمانی خود بهره گیرند.

Keywords:

درمان شناختی - رفتاری , فاجعه سازی درد , نارضایتی بدنی , تاب آوری , سندرم روده تحریک پذیر