ماهیت و آثار فقهی و حقوقی بلوغ زودرس

بلوغ از مهم ترین مراحل زندگی انسان است که به مفهوم رشد جنسی، جسمی، فکری و عقلی انسان است. از دیدگاه روانشناسی تربیتی شروع علائم ثانویه بلوغ در دختران قبل از ۸ سالگی و در پسران قبل از ۹ سالگی به عنوان بلوغ زودرس محسوب می شود. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی ماهیت و آثار فقهی، حقوقی و روانشناسی بلوغ زودرس و همچنین علل بلوغ زودرس از دید روانشناسی تربیتی می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که عواملی چون مطالعه داستان های شهوانی، فضای مجازی و لوازم الکترونیک و عوامل دیگر در بلوغ زودرس تاثیر دارند. اضطراب و ترس، احساس حقارت، مشکلات تحصیلی و... از آثار سوء بلوغ زودرس است. بر اساس تحقیقات انجام شده در حال حاضر در ایران دختران تقریبا در سن ۱۲ سالگی به بلوغ جنسی می رسند، پسران هم تقریبا در ۱۵ سالگی. از دیدگاه فقهی و حقوقی دختران زیر نه سال در کشور ما غیر ممیز تلقی شده و مسئولیت کیفری ندارند اما اگر بلوغ زودرس دختران در سنین نه سال تا ۱۲ سال باشد، ممیز محسوب شده و دارای مسئولیت کیفری کامل می شوند. احتلام پسران در هر سنی نشانه بالغ شدن آن هاست و در سن ۱۲ تا ۱۵ سال که ممیز هم هستند موجب مسئولیت کیفری کامل آن ها می شود. در مسئولیت های مدنی، هم در فقه و هم در حقوق فرد در هر سنی و هر شرایطی از جهت بلوغ باشد مسئول جبران خسارت است. ماده ۳۲۸ و ۳۳۱ قانون مدنی به این امر اشاره دارند. معاملات دختران و پسران دارای بلوغ زودرس و غیر ممیز به طور کلی باطل است. پسران و دختران ممیز و دارای بلوغ زودرس بهتر است تا رسیدن به سن بلوغ، معاملات خود را با اذن ولی انجام دهند. از سیاق عبارت قانون گذار در ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی می توان استنباط کرد افراد حتی زیر سن بلوغ شرعی نیز می توانند ازدواج کنند و ممنوعیتی برای نکاح وجود ندارد. حال در صورت بلوغ زودرس و وجود قوه تمییز به طریق اولی امکان نکاح وجود دارد. در طلاق بر اساس ماده ۱۱۳۶ قانون مدنی، سن بلوغ برای مرد شرط است. حال آنکه احتلام قبل از بلوغ نشانه بالغ بودن است. در نتیجه مرد زیر بلوغ نیز در صورت محتلم شدن می تواند اقدام به طلاق نماید.

Keywords:

فقه امامیه , حقوق ایران , بلوغ زودرس , جنسی , ممیز , غیر ممیز