تحول نثر: الجزایر از استعمار تا صدای زنانه

ادبیات معاصر الجزایر در بستر تحولات سیاسی و اجتماعی ناشی از استعمار فرانسه مسیر پیچیده ای از رکود تا پویایی را طی کرد. استعمار با هدف محو هویت فرهنگی و زبان عربی، سیاست فرانسه زدایی را دنبال کرد؛ لیکن در مقابل، ادبیات به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای مقاومت فرهنگی مردم پدیدار شد. در این میان، نثر الجزایری با خروج از ساختارهای سنتی و تکیه بر واقع گرایی به ابزاری جهت بازنمایی مسائل اجتماعی، هویت ملی، مبارزه با استعمار و امید به استقلال بدل شد. با این توضیح پژوهش حاضر در تلاش است روند تغییرات ساختاری و محتوایی نثر الجزایری و چگونگی ظهور صدای زنانه به عنوان عاملی موثر در شکل دهی هویت ادبی پس از استعمار را بررسی کند و به این سوال که نثر الجزایری چگونه از زبان و سبک استعمارگرانه به سمت نثری واقع گرایانه، محتواگرا و حساس نسبت به دغدغه های ملی و زنان حرکت کرده است؛ و نقش زنان نویسنده در این تحول چیست؟ پاسخ دهد. برای پاسخ به این سوال مطالعه به شیوه کتابخانه ای و با تحلیل تاریخی ادبی جریان های مختلف ادبی، بررسی تاثیر زبان های فرانسوی و عربی و با تکیه بر آثاری که توسط نویسندگان زن به نگارش درآمده اند انجام گرفته است. نتیجه کلی این پژوهش نشان می دهد که تحول نثر الجزایری نه تنها بازتاب تحولات تاریخی و اجتماعی کشور بوده است بلکه نویسندگان زن به عنوان نیرویی محوری باعث غنای بیشتر ادبیات، تقویت هویت ملی و گشودن فضای ادبی به سوی تنوع و عدالت فرهنگی شده اند.

Keywords:

نثر , الجزایر , استعمار , رمان نویسی , صدای زنانه