گروه اسمی و وابسته های پسین آن در دستور زبان فارسی بر پایه داستان قاضی بست کتاب فارسی یازدهم

دستور یکی از مهمترین ارکان هر زبان است که در زمینه مطالعات زبانی و یا آموزش یک زبان، از اهمیت بسیاری برخوردار است. علم نحو یا جمله شناسی قواعد مربوط به شیوه ی ترکیب و در کنار هم آمدن واژه ها را به منظور ایجاد و درک جملات در یک زبان بررسی می کند. گروه اسمی از یک اسم به عنوان هسته ساخته می شود که می تواند یک یا چند وابسته نیز بگیرد. وابسته پذیری یکی از ویژگی های اسم در زبان است. وابسته ها به دو نوع پسین و پیشین تقسیم می شوند. در این مقاله هدف این است که با رویکردی توصیفی و به روش اسنادی و کتابخانه ای علاوه بر توصیف و شناخت گروه های اسمی، با بررسی نظرات و ساختارهای متفاوتی که از سوی دستورنویسان ایرانی در خصوص وابسته های پسین ارائه شده است به دسته بندی جامع و منسجمی از این نوع وابسته ها برسیم و در نهایت با ارائه ترتیب و ساختار درست وابسته های پسین گروه اسمی متن قاضی بست از تاریخی بیهقی را که در کتاب فارسی پایه یازدهم آمده است از نظر میزان و چگونگی کاربرد وابسته های پسین بررسی کنیم. نتایج به دست آمده از بررسی این متن نشان می دهد که وابسته های پسین گروه های اسمی از نوع مضاف الیه یا غیر وصفی در سطح گسترده تری از این داستان به کار رفته اند و وابسته های پسین از نوع وصفی در نمونه های بسیار کمتری نسبت به نوع غیر وصفی مشاهده شده است.

Keywords:

اسم , گروه اسمی , وابسته , پسین , قاضی بست , فارسی یازدهم