تاثیر فناوریهای نوین آموزش و پرورش در ارتقاء سلامت عمومی با نقش تعدیلگر مدیریت بحران های بهداشتی در دانش آموزان دختر پایه نهم مدارس دولتی شهرستان بهشهر

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر فناوریهای نوین آموزش و پرورش در ارتقاء سلامت عمومی با نقش تعدیلگر مدیریت بحرانهای بهداشتی در دانش آموزان دختر پایه نهم مدارس دولتی شهرستان بهشهر میباشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری اطلاعات توصیفی و از نظر نوع روش تحقیق از نوع پیمایشی میباشد و همچنین از نظر موقعیت از نوع میدانی میباشد. جامعه ی آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه نهم مدارس دولتی شهرستان بهشهر در طی سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ به تعداد ۱۱۰۰ نفر میباشند. حجم نمونه تحقیق با توجه به تعداد جامعه آماری و بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد ۳۸۶ نفر برآورد شد، برای انتخاب نمونه نیز از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. در پژوهش حاضر از ابزار پرسشنامههای) پرسشنامه فناوریهای نوین آموزش و پرورش نیکجو و همکاران،(۲۰۲۲) پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۷۲) و پرسشنامه مدیریت بحرانهای بهداشتی جهانبخش و همکاران (۱۳۹۵) به جمع آوری اطلاعات پرداخته شد. در این پژوهش نتایج و اطلاعات حاصله در دو بخش توصیفی و استنباطی بررسی شد که در بخش توصیفی مشخصههای آماری همچون جداول،فراوانی،میانگین،میانه مد و انحراف معیار آورده شد و در بخش استنباطی به منظور تعیین نرمال بودن متغیرها از آزمون کولموگوروف-اسمیرنوف (K-S) استفاده میشود همچنین جهت بررسی صحت و سقم فرضیات تحقیق از آزمون تحلیل عاملی تاییدی و سپس از مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار amos استفاده شد. نتایج نشان داد ضریب مسیر فناوریهای نوین آموزش و پرورش در ارتقاء سلامت عمومی با نقش تعدیلگر مدیریت بحرانهای بهداشتی در دانش آموزان دختر پایه نهم مدارس دولتی شهرستان بهشهر برابر با ۰/۴۹ بوده است با توجه به اینکه مقدار آماره t آزمون برابر با ۴٫۲۲ و در سطح خطای ۰/۰۵ بزرگتر از ۱/۹۶ میباشد، می توان نتیجه گرفت که از لحاظ آماری فناوریهای نوین آموزش و پرورش در ارتقاء سلامت عمومی با نقش تعدیلگر مدیریت بحرانهای بهداشتی در دانش آموزان دختر پایه نهم مدارس دولتی شهرستان بهشهر تاثیر مثبت و معنی داری دارد.

Keywords:

فناوریهای نوین آموزش و پرورش , سلامت عمومی , مدیریت بحرانهای بهداشتی