مبانی نظری حافظه و فرآیندهای یادآوری در هیپنوتیزم

هیپنوتیزم به عنوان حالتی از هوشیاری متمرکز تاثیر قابل توجهی بر عملکردهای حافظه ای و فرآیندهای یادآوری دارد که در حوزه های روانشناسی شناختی و بالینی مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه مروری نظام مند بررسی مبانی نظری حافظه و فرآیندهای یادآوری در شرایط هیپنوتیزم بود. در این پژوهش با انجام جستجوی ساختارمند در پایگاههای علمی معتبر و انتخاب منابع مرتبط بر اساس معیارهای مشخص، تحلیل محتوای کیفی جهت تبیین ابعاد نظری و مکانیزمهای شناختی و عصبی حافظه و یادآوری هیپنوتیزمی انجام شد. یافته ها نشان داد که هیپنوتیزم با افزایش تمرکز توجه، کاهش عوامل مزاحم و بهبود تنظیم سلسله مراتب، توجه ظرفیت حافظه کاری را افزایش داده و فرآیندهای انتقال و بازیابی اطلاعات از حافظه کوتاه مدت به بلندمدت را تسهیل می کند. همچنین فعالیتهای مغزی مرتبط با حافظه، از جمله هیپوکامپ و قشر پیش پیشانی، تحت تاثیر هیپنوتیزم دچار تغییراتی می شوند که به بازیابی دقیق تر و واضح تر خاطرات کمک می کند. عوامل نوروفیزیولوژیکی مانند نورونهای GABAergic نیز نقش مهمی در تنظیم پاسخهای هیپنوتیزمی دارند. این نتایج نشان می دهد هیپنوتیزم می تواند به عنوان ابزاری موثر در بهبود عملکردهای شناختی و درمانی به ویژه در کاهش اضطراب و مدیریت، درد به کار گرفته شود. در نهایت، این مطالعه بر اهمیت مدیریت عمق القا و شرایط محیطی و فردی تاکید کرد و پیشنهاد داد پژوهشهای آینده با بهره گیری از فناوریهای نوین به بررسی دقیقتر مکانیزمهای زیربنایی حافظه در هیپنوتیزم بپردازند.

Keywords:

هیپنوتیزم , حافظه , کاری , یادآوری , حافظه بلندمدت , توجه