نقش ذهن آگاهی، باورهای ناکارآمد تنظیم هیجانی و انگیزش درونی در پیشبینی رضایت شغلی و بهره وری کارکنان بخش خصوصی شهر تهران سال ۱۴۰۳

هدف این پژوهش بررسی نقش ذهن آگاهی، باورهای ناکارآمد تنظیم هیجانی و انگیزش درونی در پیش بینی رضایت شغلی و بهره وری کارکنان بخش خصوصی شهر تهران بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و رگرسیون بود که به صورت کمی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بخش خصوصی شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بودند که از میان آنها ۲۰۰ نفر شامل ۱۰۵ مرد و ۹۵ زن با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش نامه های استاندارد ذهن آگاهی، باورهای ناکارآمد تنظیم هیجانی، انگیزش درونی، رضایت شغلی و بهره وری بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون (چندگانه و با کمک نرم افزار SPSS) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که ذهن آگاهی و انگیزش درونی با رضایت شغلی و بهره وری رابطه مثبت و معناداری دارند. همچنین باورهای ناکارآمد با رضایت شغلی رابطه منفی و معناداری داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مدل رگرسیونی توانایی معناداری در پیش بینی رضایت شغلی و بهره وری بر اساس متغیرهای مورد مطالعه دارد. برای رضایت شغلی: R۲ = ۰.۵۸, F p < ۰.۰۰۱؛ برای بهره وری: F = ۵۵.۸۹, R۲ = ۰.۵۲, p < ۰.۰۰۱. از میان متغیرهای پیش بین، انگیزش درونی قویترین پیشبین هر دو ملاک رضایت شغلی و بهره وری بود. باورهای ناکارآمد نیز نقش پیشبین منفی معناداری در رضایت شغلی داشتند. این نتایج بر اهمیت عوامل روانشناختی در ارتقاء رضایت شغلی و بهره وری کارکنان تاکید می کند و پیامدهای مهمی برای طراحی مداخلات آموزشی و سازمانی در جهت بهبود عملکرد و رفاه کارکنان بخش خصوصی دارد.

Keywords:

ذهن آگاهی , باورهای ناکارآمد , تنظیم هیجانی , انگیزش درونی , رضایت شغلی , بهره وری , کارکنان بخش خصوصی , تهران