مقایسه میزان اهمیت بعدکالبدی و اجتماعی در شکل گیری فضاهای مطلوب و انسان گرا از نظر استفاده کنندگان از فضا (نمونه موردی: خیابان ولی عصر تهران)

سلامت روانی شهروندان را می توان یکی از اصلی ترین نیروهای محرکه در جهت رشد و توسعه دانست . طبق آخرین آمار، در ایران بیش از 15 درصد مردم از افسردگی رنج می برند و این رقم در تهران به 34 درصد می رسد که نسبت به ده سال گذشته 12 درصد افزایش یافته است. محیط شهری پس از محیط خانواده تاثیر مستقیم بر سلامت روانی افراد دارد، لذا بررسی میزان رضایتمندی شهروندان و شناخت معیارهای ارتقاء شادی در فضاهای شهری، می تواند در بهبود سلامت روان شهروندان بسیار موثر باشد . این مقاله پس از شناسایی معیارهای رضایتمندی افراد از طریق جمع آوری وسیع مبانی نظری، به بررسی عوامل رضایتمندی و شادی در فضاهای شهری خیابان ولیعصر تهران، از نظر استفاده کنندگان (از طریق پرسش نامه ، مصاحبه و مشاهده) می پردازد و در این راستا میزان تاثیر ابعاد کالبدی و اجتماعی را مورد مقایسه قرار می دهد تا اهمیت هر یک از این دو مولفه مورد ارزیابی قرار گیرد. روش مورد استفاده در این پژوهش راهبرد تحقیق کیفی با رویکرد نظریه های زمینه ای است . در این پژوهش اطلاعات بدست آمده از طریق تکمیل 140 پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد از نظر استفاده کنندگان خیابان ولیعصر، بعد اجتماعی نقش تعیین کنند ه تری در میزان مطلوبیت فضای شهری دارد، به نحوی که بعد کالبدی در رابطه با بعد اجتماعی دارای ارزش خواهد بود. به عبارت دیگر هرگاه بعدکالبدی فضا در جهت تقویت بعد اجتماعی نقش ایفا نماید ، در رضایتمندی و ایجاد خاطرات جمعی نقش موثرتری خواهد داشت. بر این اساس می توان نتیجه گرفت در صورتی که با شناخت صحیح بعد اجتماعی محیط، اقدام به طراحی کالبدی فضا گردد، فضا بهتر و بیشتر مورد استفاده قرار گرفته و می توان از هزینه های غیر ضروری جلوگیری نموداین فضا را می توان نمونه ای از یک فضای انسانگرا قلمداد کرد.

Keywords:

بعد کالبدی , بعد اجتماعی , فضای انسانگرا , خیابان ولیعصر تهران