رابطه بین هوش معنوی،شیوه های فرزند پروری والدین ورشداجتماعی دانش آموزان متوسطهشهرستان اسلامشهر

پژوهش حاضرباهدف تعیین رابطه بین هوش معنوی،شیوه های فرزندپروری والدین و رشد اجتماعی دانش آموزان پسرمقطع توسطه شهرستان اسلامشهردر سال تحصیلی 9291 می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. حجم نمونه 370 نفر است که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و با توجه به تعدادکل جامعه آماری انتخابشده اند. برای جمع آوری اطلاعات ازسه آزمون استاندارد شده هوش معنوی آمرام و درایر، شیوه های فرزند پروری دیانا باومریند و رشد اجتماعی الیس وایتزمن استفاده شدهاست. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین هوش معنوی و شیوه فرزند پروری اقتدار منطقی والدین با رشد اجتماعی دانش آموزان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد ولی بین شیوه های فرزند پروری استبدادی و آزاد گذار با رشد اجتماعی دانش آموزان رابطه معکوس و معناداری وجود دارد و همچنین شیوه فرزندپروری استبدادی 2 درصد وشیوه 3 درصد از تغییرات رشد اجتماعی دانش آموزان را میتوانند پیش بینی کنند ولی هوش معنوی و شیوه فرزند پروری آزادگذار نتوانستد بصورت / فرزند پروری قتدارمنطقی 7معناداری تغییرات رشد اجتماعی دانش آموزان را پیش بینی نمایند. با توجه به این نتایج می توان گفتکه افراد با هوش معنوی بالا و شیوه فرزند پروری اقتدار منطقی، فرزندانی اجتماعی، مسئولیت پذیر و خلاق پرورش میدهند چون محوراساسی این والدین بر گفتگو، مذاکره و مشاوره استوار است و افراد با شیوه های فرزند پروری استبدادی وآزاد گذار فرزندانی با رشداجتماعی پایین تربیت می کنندکه در اینجا تاثیر شیوه استبدادی بیشتر از شیوه آزادگدار می باشد.

Keywords:

هوش معنوی , شیوه های فرزندپروری , رشداجتماعی