بررسی میزان شاخص دمای تر و گویسان (WBGT) در کارخانه نورد فولاد کرمانشاه در دو فصل زمستان و تابستان ( 1384-85 )

توجه به شرایط فیزیکی محیط کار، یکی از عوامل بسیار مؤثر در ایجاد روحیه مناسب در کارگران صنایع می باشد، زیرا شرایط فیزیکی مطلوب بازده کار را افزایش می دهد . در سال 1971 شاخص دمای تر و گویسان (WBGT= Wet Bulb Glob Temperature) به دلیل سهولت روش اندازه گیری و محاسبه و ارتباط نزدیک با دمای تر تصحیح شده توسط ACGIH و NIOSHبعنوان شاخص اصلی جهت ایجاد مقادیر حد آستانه مجاز TLV = Threshold Limit Value انتخاب گردید . این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی در زمستان 1384 و تابستان 1385 بر روی کارگران کارخانه نورد فولاد کرمانشاه صورت گرفت، و سپس نتایج با هم مقایسه گردید . در این مطالعه در سالن تولید، ۵ ایستگاه اندازه گیری در نظر گرفته شد که باتوجه به نامتجانس بودن شرایط جوی محیط کار اندازه گیری ها در سه ارتفاع سر، کمر و قوزک پا صورت گرفت . اندازه گیری ها در سه مقطع زمانی مختلف در روز صورت گرفت . به منظور تصحیح و مقایسه شاخص WBGT با استاندارد، میزان متابولیسم با توجه به نوع کار، درصد کار - استراحت، وضعیت سازش یافتگی و کلوی لباس آنها تعیین شد . نتایج مطالعه حاکی از آن بود که میانگین شاخص WBGT در ایستگاههای اندازه گیری در زمستان ۴۸ معادل º C ۴ / ۱۲ بود، در حالیکه میانگین شاخص مذکور در ایستگاهها در تابستان ۵۸ معادل º C ۴۹ / ۷۲ برآورد گردید . لازم به ذکر است باتوجه به لباس کار کارگران که نخی می باشد کلوی لباس آن ها ۱ و ضریب تصحیح WBGT آن º C ۲ - در نظر گرفته شد . کار متوسط و به صورت 25% استراحت و 57 % کار بوده لذا مقدار حد آستانه مجاز مواجهه با گرما بر اساس نمایانگر گوی سان ( سانتی گراد ) طبق پیشنهاد ACGIH برابر º C 28 و باتوجه به ضریب تصحیح WBGT به º C 26 کاهش می یابد . لذا باتوجه به موارد ذکر شده میزان شاخص WBGT در زمستان تنها در ایستگاه ۱ یعنی در کنار کوره بالاتر از حد مجاز بوده و در تابستان در همه ایستگاهها به غیر از ایستگاه شماره ۵ بالاتر از حد مجاز بود .

Keywords:

استرس حرارتی , نورد , WBGT , کرمانشاه