نحوه مدیریت منابع آب (گذشته و حال) در شهرستان دامغان و نواحی آن

ایران کشوری است که به دلیل موقعیت جغرافیایی خود از دیرباز با کمبود بارش مواجه بوده و توزیع نامناسب مکانی و زمانی همین بارش محدود مشکلات را بر مردم سخت کوش کویر دو چندان نموده است. شهرستان دامغان که در شمال کویر مرکزی ایران واقع شده از این قاعده مسثتنی نبوده و منبع تأمین آب در این منطقه از کشور از دیرباز چاه، چشمه و قنات بوده است. بیشک مدیریت این مایع گرانبها در این خطه از ایران امری دشوار و حساس میباشد. در این مقاله به مطالعه نحوه توزیع و ظرافت مدیریت منابع آب موجود در شهرستان دامغان و نواحی اطراف آن پرداخته شده است. از آنجایی که تقسیم آب موجود در مناطق کویری به چنان مهارت و دقتی نیاز دارد که میزان کمی و کیفی آن در این مکان ها در طول ادوار مختلف تاریخی بدون کوچک ترین تغییری پا بر جا مانده، زیرا هر دگرگونی نظام موجود اقتصادی رایج در آنجا را بر هم میزند. در شهر دامغان نیز همچون دیگر نقاط این مرز و بوم به مدیریت منابع آب به دقت نگاه شده و روشهایی را برای تقسیم آب ابداع گردیده است. بررسی های صورت گرفته نشان میدهد که با تمام تدابیر انجام شده هنوز ضعفهایی در بحث مدیریت آب وجود دارد که امید میرود با توسعه روشهای آبیاری نوین به همراه فرهنگ سازی و آموزش در جهت استفاده بهینه تر از آب این مشکلات حل گردد.

Keywords:

بهره وری , تقسیم آب , دامغان , کمبود بارش , مدیریت منابع آب , نحوه توزیع