بررسی شاخص های زیست اقلیمی مؤثر بر تعیین فصل گردشگری (مطالعه موردی: شهرستان امیدیه و آغاجاری)

اقلیم از جمله مهمترین جنبه های مطرح در گردشگری یک منطقه محسوب می شود. با وجود نقش کلیدی وضعیت آب و هوایی و اقلیمی در تعیین یک مقصد گردشگری و م طرح بودن آن به عنوان یک جاذبه، آگاهی در مورد آن اغلب به صورت یک موضوع بدیهی فرض شده و به جزئیات آن اهمیت چندانی داده نشده است. تا کنوت تأثیرات متقابلاقلیم و ردشگری بر یکدیگر بیشتر بر مبنای فرضیات بوده و به طور سطحی بررسی شده و توجه چندانی به مشاهدات و آزمون های آماری نگردیده است. در این مقاله تأثیر اقلیم در گردشگری یک منطقه و نقش آن به عنوان یک اصل مهم در انتخاب مقصد مورد قرار گرفته است. در این راستا برای بررسی شاخص های زیست اقلیمی مؤثر بر تعیین فصل گردشگری در شهرستان امیدیه و آغاجاری روش کار به صورت اطلاعات اقلیمی در قالب فایلهای رقومی از سازمان هواشناسی تهیه گردید. متغیرهای مورد استفاده عبارتند از: متغیرهای هواشناسی شامل دما، رطوبت،نقطه شبنم، باد و فشار بخار آب، همچنین متغیرهای موقعیتی طول و عرض جغرافیا و ارتفاع از سطح دریا است. هدف این تحقیق شناخت توان آسایش زیست اقلیمی ماهانه این استان در قالب شاخصهای آسایشی با روشهای سنتی ترجونگ، شاخص سختی هوا و شاخص گرما و رطوبت، در 2 ایستگاه هواشناسی سینوپتیک (آغاجاری و ا میدیه) مورد بررسی قرار گرفت تا شرایط آسایشی مطلوب ناحیه در مقیاس ماهانه تعیین گردد، که در استفاده بهینه از جاذبه های توریستی و توسعه صنعت گردشگری دارای اهمیت فراوان می باشد. نتایج بدست آمده نشان داد که ماههای دی و بهمن و اسفند، فروردین، آبان و آذر به دلیل دمای پائین هوا از شرایط مناسبی برای گردشگری برخوردار است و ماههای تیر و مرداد دارای بدترین شرایط آب و هوایی برای گردشگری شاخته شده است.

Keywords:

گردشگری , درجه شرجی , ترجونگ , زیست اقلیم , ایستگاه ها ی منتخب سینوپتیک خوزستان