تعیین تقویم زمانی آسایش برای فعالیت توریستی در استان خوزستان با استفاده از شاخص ترجونگ

تبیین شرایط نسبی آسایش اقلیمی توریستی مربوط به هر منطقه منوط به شرکت عناصر اقلیمی متعددی است که بررسی هر یک از عناصر اقلیمی به تنهایی کافی نمی باشد. آب هوای هر منطقه عامل بسیار مهمی برای تعیین درصد فعالیت و نیز نوع فعالیت انسان نظامی می باشد. در این مقاله جهت تعیین تقویم زمانی آسایش برای فعالیت توریستی در استان خوزستان با استفاده از شاخص ترجونگ داده های 23 ایستگاه سینوپتیک استان خوزستان در یک دوره ی آماری 18 ساله (1991-2008) جمع آوری شد و داده های ناقص از طریق روش میان یابی کرجینگ بازسازی گردید. در این مدل سیستمی از کلیه مشخصه های اقلیمی، یعنی دما، رطوبت، باد، تابش و ساعات آفتابی که مجموعه شرایط دمایی بدن انسان را کنترل می کنند، همزمان استفاده شده و مورد ارزیابی واقع شد. هدف از این پژوهش تحلیلی- توصیفی بررسی شرایط آسایش برای توریستی استان خوزستان و تعیینتقویم زمانی برای فعالیت توریستی بر اساس مدل ترجونگ می باشد. در تجزیه و تحلیل و پردازش دادهها در محیط EXCEL یک بانکاطلاعاتی تهیه و سپس شاخص ترجونگ را برای کل ایستگاه های استان به تفکیک ماه های سال محاسبه شد و با استفاده از تکنیک GIS نقشه ترجونگ شبانه و روزانه برای تمامی ماه های سال تهیه و ترسیم نمودیم. نتایج این پژوهش نشان داد که، از لحاظ مدل ترجونگ در شرایط روزانه ماه نوامبر در قسمت های شمال شرقی شرایط مناسب تر دیده می شود. در شرایط شب از لحاظ مدل ترجونگ ماه های می و سپتامبر در شرایط مطلوبی قرار دارد. البته در این بین ماه سپتامبر در نواحی شمال شرقی وضعیت بهتری را نشان می دهد.

Keywords:

تقویم زمانی , فعالیت , توریستی , استان خوزستان , شاخص ترجونگ