تأثیر ساماندهی محورهای بصری بر ارتقاء کیفیت محیط فضاهای عمومی

محور دید، یک عرصه یا پهنه سه بعدی است که از یک نقطه دید شروع و بسوی موضوعی شاخص یا کیفیتی بصری امتداد می یابد. به نظر می رسد ساماندهی پهنه محورهای بصری به سوی نشانه های شاخص شهری، از یک سو تأثیر قابل توجهی بر ارتقاء کیفیت زیباشناختی- فرمی محیط فضاهای شهری داشته باشد و از سوی دیگر در فرایند تعامل میان انسان و شهر، به مثابه «فصل مشترک» ایندو، زمینه ادراک، شناخت و ارزیابی محیطی شهروندان و البته پیاده را فراهم می نماید. آنچه که در این میان از اهمیت والایی برخوردار است مطلوبیت این ع رصه ها در فضاهای شهری بخصوص خیابان ها می باشد؛ نکته ای که امروزه با مشاهده نابسامانی و اغتشاش بصری، عدم امنیت روانی و سردرگمی افراد در عرصه هی عمومی، رهاشدن و فرسودگی نشانه ها، فراموش شده است. از اینرو این نوشتار به منظور بررسی تأثیر و نقش ساماندهی محورهای بصری بر ارتفاء کیفیت محیطی فضاهای شهری شکل گرفته است. در این پژوهش مفاهیم کیفیت محیط، محور دید، محیط بصری، دیدها و چشم اندازهای شهری در مؤلفه های کیفیت فضاهای شهری تحلیل شده اند. روش تحقیق این مقاله تحلیلی- مقایسه ای می باشد در جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و تحلیل محتوا استفاده شده است. شیوه گردآوری اطلاعات از طریق بررسی محورهای دید موفق در ک شورهای مختلف جهان می باشد که معیارهای مطلوبیت در طراحی این نمونه ها در قالب جدول ارائه گردیده است. بدین صورت نتایج حاکی از آن است باز تعریف ادراک شهروندان در به کارگیری عناصر طراحی در فضا، اختلاط هماهنگ طراحی محور با شاخصه های طبیعی و اکولوژیک محیطف طراحی تعریف شده منظر در هر سکانس دید و ... محورهای بصری مطلوب و جاذبی را محقق نموده و م نجر به ارتقاء کیفیت فضاهای شهری و به تبع آن بهبود کیفیت محیطی حرکت پیاده می شود.

Keywords:

کیفیت محیط , محورددی , فضای شهری , منظر شهری