مطالعه تطبیقی توسعه یافتگی شهرهای استان گیلان با استفاده از GIS (مطالعه موردی: شهرهای ناحیه مرکزی گیلان)

بررسی و شناخت وضعیت شهرستان ها، از اهمیت بسزایی برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط ضعف و قوت نواحی، نوعی ضرورت جهت ارائه طرح ها و برنامه ها محسوب می شود. به طوری که استفاده از شاخص های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و غیره می تواند معیار مناسبی برای تعیین جایگاه آن نواحی و همچنین عاملی در جهت رفع مشکلات و نارسایی ه ای مبتلا به خود برای نیل به رفاه اقتصادی و سلامت اجتماعی جهت رسیدن به توسعه باشد. شناخت و تجزیه و تحلیل وضع مناطق شهری گیلان در زمینه های محیطی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی نخستین گام در فرایند برنامه ریزی توسعه ناحیه ای این استان است. با این کار تنگناها و محدودیت های مناطق شهری مشخص شده و می توان برای رفع آنها اقدام کرد. در این راستا شاخص ها و معرفی ها می توانند وضع مناطق را در زمینه ها نشان دهند. روشهای مختلفی برای استفاده از شاخص ها و متغیرها در جهت شناخت وضع موجود مناطق وجود دارد که یکی از روشها تحلیل توسعه یافتگی مناطق از لحاظ جمعیتی است. با این روش می توان به درجه بندی و تعیین سطح توسعه اقدام کرد. در این تحقیق سعی شده است توسعه یافتگی شهرهای ناحیه مرکزی استان گیلان در سه سطح شهرهای بزرگ، شهرهای متوسط و شهرهای کوچک به لحاظ جمعیتی رتبه بندی مورد بررسی قرار گیرد. که در تمامی شاخص های مورد بررسی این نکته بارز بوده است که تنها یک شهر در این سطح بندی با بالاترین جمعیت مورد تجمع بالاترین درصد همه امکانات و توسعه یافتگی را به خود اختصاص داده که همان کلانشهر رشت می باشد و شهرهای متوسط و ک وچک در رتبه های دوم و سوم توسعه یافتگی قرار دارند. و این نکته بسیار قابل تأمل است که با وجود اینکه جمعیت مجموع 20 شهر درجه سه (به لحاظ جمعیتی) واقع در استان گیلان با تنها شهر بزرگ استان یعنی رشت برابری نمی کند و مجموع توسعه یافتگی شهرهای سطح سه با مجموع توسعه یافتگی شهر سطح یک برابری نمی کند.

Keywords:

مطالعه تطبیقی , توسعه , توسعه یافتگی , شهر