دست نوشته ای برای حفظ و مداخلات پایدار سازی بناهای تاریخی در برابرزلزله

هدف از حفاظت میراث فرهنگی تامین کیفیت و ارزشهای یک منبع ، حفظ جوهره ماده و تضمین تمامیت آن و انتقال به نسل آتی است؛ بر این اساس، حفاظت باید پیشگیری کننده باشد و در این راستا یکی از اقدامات پیشگیری کننده در ایران بعلت بستری زلزله خیز آن باید پایدار سازی بناهای تاریخی در برابر زلزله باشد. رویکردی که امروزه سازوکار اجرایی آن در بناهای تاریخی، اقتباس و برداشت فنی- تجربی از مهارت ها، فنون و مصالحی که در مقاوم سازی بناهای جدید مورد استفاده قرار می گیرد؛ می باشد. بدون شک حصول و کاربست این روشها و راهکارها بر روی بناهای تاریخی تحت تاثیر ارزشهای میراثی- تاریخی، معمارانه و زیباشناسانه قرار خواهدگرفت. در جهت این رویکرد؛ تحلیل و ارزیابی سه مفهوم مخاطره ، آسیب پذیری و خطر برروی بناهای تاریخی و پیوست آن با مطالبات مبانی نظری حفاظت و مرمت و مشخص استخراج ارزشها در حفاظت از مباحث راهنمای مدیریت محوطه های میراث جهانی همراه با تطبیق آن با راهکارهای فنی-اجرایی آیین نامه طراحی ساختمان ها جدید در برابر زمین لرزه(استاندارد 2800 )، مبحث هشتم- با عنوان طرح و اجرای ساختمانهای با مصالح بنایی بعنوان سندهای بالا دستی توانست موجب دستیابی و تدوین یک پروسه مطالعاتی قابل ارزش ؛ شامل :مستند نگاری -فهرست برداری، آسیب شناسی - آسیب پذیری و مداخلات حفاظتی - مرمتی هم از منظر پایدارسازیبناهای تاریخی و هم از دیدگاه مطالبات مبانی نظری مرمت شود. بر آیند حاصل از این مطالعات بعنوان دستاورد پژوهش در حوزه کارکرد اجرایی می تواند موجبات مداخلات درهندسه و فرم تا پلان و طرح معماری و متاثر از اصول و روشهای تحکیم و بهسازی گام بر دارد.

Keywords:

زلزله , بناهای تاریخی , ارزشهای میراثی- تاریخی , آیین نامه 2800