نقش معماری سبز در توسعه پایدار شهری

با افزایش مشکلات دنیای مدرن، سامانه های پایدار در اولویت سیسات های کشورهای توسعه یافته قرار گرفت. کشورهای در حال توسعه مانند ایران نیز هم اکنون در پی اجرای این سیاست ها در جهت حل مشکلات مختلف فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و با در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند. موضوع بام سبز در کشور ما موضوع جدیدی نیست اما سامانه بام سبز موضوعی جدید می باشد که مزایای مربوط به آن در گرو استفاده گسترده و کلان آنها می باشد. یکی از راه حل های اجرای گسترده سامانه سبز تعریف و تحلیل آن در قالب سیاست ها وم ولفه های توسعه پایدار می باشد. توسعه سریع شهری در چند دهه معاصر از ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، زیست محیطی و... زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده ا ست مطرح شدن توسعه پایدار به عنوان شعارا صلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهر ها و بر ابعاد مختلف زندگی اسنانی است بدون شک بحث از پایداری و توسعه پایدار بدون توجه به شهر ها و شهرنشینی بی منی خواهد بود. شهر ها به عنوان عامل اصلی ایجاد کننده ناپایداری در جهان به شمار می روند و در واقع پایداری شهری و پایداری جهانی هر دو مفهومی واحد هستند. از آنجایی که تحقیقات درخصوص موضوع توسعه پایدار شهری، از طیف وسیعی برخوردار بوده و لازم است با انجام تحقیقات بیشتر ابعاد آن روشن تر شده تا راهکارها نیز عملی تر باشند در این راستا ضروری است که اصول و معیارهای توسعه پایدار شهری بر اساس تحقیقات و پژوهش های بنیادی و کاربردی تعیین و تدوین گردند. لذا این مقاله مروری است بر تحقیقاتی که در زمینه مفاهیم مربوط به توسعه پایداری شهری صورت گرفته اند و به بررسی نقش مهم و غیرقابل انکار فضای سبز در ایجاد پایداری در شهر ها پرداخته است. مقاله حاضر بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است و هدف از آن بررسی تاثیر معماری سبز بر توسعه پایدالر جهت توجیه پذیر نمودن بام های سبز می باشد نتیجه آنکه یکی از راه های توسعه بام سبز و توجیه پذیر نمودن آن در کشور تعریف و تحلیل راه های گسترش آ« برمبنای معیارهای توسعه پایدارمی باشد.

Keywords:

توسعه , معماری سبز , توسعه پایدار