نگرشی بر امکان بهبود سطح آب زیرزمینی با استفاده از روش تغذیه مصنوعی آب های زیرزمینی در دشت شهریار، تهران

برداشت بیش از حد مجاز از چاه های آب در دشت شهریار واقع در جنوب غرب دشت تهران باعث افت چشمگیر سطح آب های زیرزمینی دشت شده است این مسئلهب اعث افزایش هزینه های برداشت ، کاهش حجم آبخوان های منطقه در اثرن شست زمین و احتمالا کاهش کیفیت آب های زیرزمینی منطقه شده است با توجه به گسترش شهرنشینی در منطقه وارتباط منابع آب این دشت با دشت تهران، افت آب در این منطقه اهمیت زیادی دارد. به تبع افت آب آبخوان ها، پدیده فرونشست با نرخ زیادی در این منطقه دیده می شود که کاربرد تغذیه مصنوعی با هدف مدیریت و حفظ منابع آب می تواند بعنوان راهکار جلوگیری از افزایش نرخ فرونشست بررسی گردد. در این مقاله تغذیه مصنوعی بمنظور جبران افت، سطح آب های زیرزمینی دشت شهریار مورد بررسی قرار گرفته است در این مطالعه با مشخص کردن منطقه حداکثر فرونشست و تهیه اطلاعات عمق آب و ضخامت آبرفت، پروفیل کلی از شرایط زیرسطحی بدست آمد نهایتا با توجه به بافت خاک سطحی و پروفیل خاک روشی مناسب برای تغذیه مصنوعی پیشنهاد شد که برای کارآمدتر شدن این راهکار و حفظ بیشتر منابع آب می تواند در نظر گرفته شود. روش بهینه تغذیه مصنوعی همچنین می تواند با کاهش نرخ فرونشست بر روی سازه های مهمی مانند بزرگراه موجود در منطقه که در ناحیه بیشینه فرونشست قرار دارند اثر مطلوبید اشته باشد و از هزینه های بازسازی های مکرر این سازه های پراهمیت بکاهد .

Keywords:

افت سطح آبهای زیرزمینی , تغذیه مصنوعی , منابع آب , فرونشست زمین , دشت شهریار