بازشناسی اصول توسعه پایدار، در مساجدتاریخی اصفهان

ازانجا که پایداری جهان درگروپایداری شهرها است و معماری دراین پایداری جایگاه ویژه ای دارد وباتوجه به اصل سوم مقررات اتحادیه بین المللی معماران UIA دررابطه با چهارچوب فعالیت معماران هم چنین نقش قابل توجه مسجددرمعماری جهان اسلام هدف این پژوهش بازشناسی اصول و ویژگیهای پایدار بخصوص مسائل اقلیمیدرمساجدتاریخی اصفهان درجهت ارایه پیشنههاداتی درجهت طراحی مساجد جدید است باتوجه به اثارمنفی تغییر شرایط اقلیمی درکلانشهرهای ایران همچون اصفهان مشهود است که رعایت معیارهای توسعه پایدارسبب کاهش برخی ازاثار زیست محیطی منفی براین شهرها میگردد ساخت وس ازپایدار دربردارنده همه عمر سازه ها است و کیفیت محیطی کارایی و ارزش آینده را نیز موردتوجه قرار میدهد بنابراین تبعیت ازتوسعه پایدارضرورتی است که ما را برای رسیدن به جلوگیری ازپدیده تغییر اقلیم یاری می رساند و این پژوهش ازنظر هدف یک تحقیق بنیادی و باتوجه به محتوای تاریخی آن ازروش تحقیق تاریخی بهره جسته است هم چنین جهت گرداوری داده ها ازروش کتابخانها ی و برای تجزیه و تحلیل داده ها ازروش کیفی استفاده شد هاست درابتدای پژوهش حاضر با تکیه برادبیات پایداری و مبانی آن و همچنین مطالعات تاریخی مساجد تاریخی اصفهان به بررسی تطبیقی اصول و ویژگیهای این مساجد با توسعه پایدار پرداخته شده است سپس اصول و ویژگیهای پایدار مساجد مورد بررسی درابعاد گوناگونی همچون اصول زیست محیطی و کالبدی بازشناسی شده استدرپایان براساس اصول و ویژگیها بازشناسی شده راهکارهایی درابعاد گوناگون ازقبیل روشهای اقلیمی درطراحی مساجد استفاده ازالگوهای بومی و تاریخی دربنای مساجد جدید پیشنهاد گردیدها ست

Keywords:

توسعه پایدار , مساجدتاریخی اصفهان , اصولی اقلیمی درطراحی مسجد , آموزه های معماری سنتی