بررسی و شناخت مولفه های تبیین کننده کیفیت درفضاهای بازشهری به منظور دستیابی به پایداری اجتماعی نمونه موردی: مجموعه ناهارخوران گرگان

در حوزه پایداری اجتماعی به عنوان یکی از زیر شاخه های توسعه پایدار شهری، توجه به فضاهای عمومی در شهر ها )به لحاظ قابلیت این فضاها در پاسخگویی به بعد اجتماعی انسان( حائز اهمیتمیباشد. در میان انواع فضاهای عمومی شهری، فضاهای باز عمومی ،به لحاظ امکان حضور فعال و بی حدو مرز انسانها نسبت به فضاهای بسته پتانسیل بیشتری در تامین حیات جمعی شهرها دارند.در اینفضاها به لحاظ عرصه های وسیعی که برای شکلگیری فعالیت های شهروندان وجود دارد فرصت آن فراهم میشود تا تعاملات اجتماعی در سطوح بالاتری شکل گیرد و افراد در یک محیط اجتماعی جدید با هماختلاط یابند. نتیجه این امر افزایش حضورپذیری انسانها در فضای شهری و تأمین پویایی و سرزندگی شهرها میباشد که این از اهداف اصلی پایداری اجتماعی می باشد. دستیابی به این هدف مستلزم منطبق بودن ویژگیهای کیفی فضا بانیازها و الگوهای رفتاری مخاطبین به منظور تأمین حس رضایتمندی و آسایش آنها میباشد. به بیان دیگر فرآیند برنامهریزی برای بهبود کیفیت یک فضای عمومی شهری بر راهبردها و معیارهاییاستوار است که خود را با انتظارات، نیازمندیها و نوع رفتار استفاده کنندگان از فضا درگیر میسازد. دراین راستا پژوهش حاضر مجموعه ناهارخوران گرگان )مشتمل برجاده اصلی ناهارخوران ، پیادهراه موازی و محور سبز قابل دسترس در امتداد آن( را با هدف بررسی و ارتقای کیفیت های فضایی در آن، به عنوان فضای نمونه مورد مطالعه انتخاب نموده است.روش اینتحقیق از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که در ابتدا به شناخت - عوامل تبیین کننده کیفیت فضاهای شهری در قالب متون معتبر می پردازد، سپس با استخراج مجموعهای از معیارها ، نقاط ضعف و قوت فضای نمونه را در قالب سنجش ) sowt ( مورد ارزیابی قرار می دهد ودر نهایت مجموعهای از راهکارها و پیشنهادات عملی را جهت افزایش کیفیت های مطلوب در این مجموعه ارائه می نماید

Keywords:

پایداری اجتماعی , فضاهای شهری , فضای باز عمومی , شاخص های کیفیت , ناهار خوران گرگان