مکان عنصر اصلی هویت ساکنان آن است. انسان با شناخت مکان می تواند به شناخت خود نائل شود. مکان های مدرنیستی امروزین بدون توجه به طبیعت پیرامون و نیاز های کیفی ساخته شده اند و ناگزیر به برآورده کردن هیجان ها و نیازهای زودگذر کمی انسان می باشد و به دور از هرگونه معنا و خصیصه ی اصیلی تنها ترویج دهنده نامکان ها هستند. در این پژوهش ارتقاء
حس مکان در میدان های شهری تاریخی مورد بررسی قرار می دهیم.با توجه به مرور متون و اسناد مرتبط در این حوزه، ضمن ارائه تعاریف حس مکان، بررسی ابعاد مختلف و عوامل دخیل در آن به تبیین مدلی نو از عناصر بین انسان و مکان با زمینه ی تاریخی می پردازد، لازم به ذکر است که روش تحقیق کیفی بوده است. نتایج حاکی از آن است که در میدانهای شهری تاریخی ٧ معیار کلیدی عامل زمان، عامل فردی، عامل ذهنی، عامل فرهنگی، عامل اجتماعی، عامل کالبدی و عامل مشارکت شهروندان در فرایند طراحی،
حس مکان در این فضا را ارتقاء می دهد. مدل پیشنهادی قابل فهم و کاربردی این مقاله می تواند چارچوبی برای آگاهی طراحان نسبت به چگونگی تاثیر فضای شهری بر
حس مکان شهروندان فراهم آورد.