بازشناسی مفهوم توسعه پایدارازبعداجتماعی درخیابان چهارباغ شهراصفهان

با مروری بر تاریخ شکل گیری و تحولات شهر اصفهان می توان به این نتیجه رسید که در اغلب دوران تاریخی به جز دو قرن اخیر شکل گیری و تحولات شهری همساز با بسترهای اجتماعی بوده است. بررسی مفاهیم و مولفه های مقولات پایداری، و توسعه پایدار شهری از لحاظ اجتماعی و همچنین مطالعه اصول و ویژگی های معماری و شهرسازی شهر تاریخی اصفهان بیانگر این است که مفاهیم و شاخصه های مشترک بسیاری بین آنها وجود دارد. بنابراین بازشناسی این اصول و ویژگی های پایدار از بعد اجتماعی در شهرسازی شهر اصفهان و محور چهارباغ می تواند رهیافت های نظری و عملی را در راستای توسعه ی پایداری اجتماعی شهر اصفهان وبناهای شاخص آن و همچنین بازیابی هویت تاریخی آن در دوران معاصر به ارمغان بیاورد. با بررسی سیر تحولات شکل گیری شهر اصفهان و بناهای شاخص آن، می توان نتیجه گرفت که پیدایش شهر و محور چهارباغ با بسترهای اجتماعی مطابقت داشته است و این اصول و ویژگی ها در اصفهان و محور چهارباغ امروزه اغلب از میان رفته اند. هدف اصلی این پژوهش بازشناسی این اصول و ویژگی های پایداری اجتماعی در شهر تاریخی اصفهان و محور خیابان چهارباغ می باشد. در این پژوهش ، با توجه به محتوای تاریخی آن از روش تحقیق تاریخی استفاده شده است. همچنین برای گردآوری داده های این تحقیق از روش کتابخانه ای و برای تجزیه و تحلیل داده ها ازروش کیفی استفاده شده است و سپس به بررسی تطبیقی اصول و ویژگی های شهر اصفهان با شهرسازی و توسعه پایداری اجتماعی شهری پرداخته شده است ودر نهایت اصول و ویژگی های شهرون گرایی، عدالت و رفاه اجتماعی، مشارکت و تعاملات اجتماعی مورد کشف و بازشناسی قرار گرفته است

Keywords:

بازشناسی , توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , اصفهان , محورچهارباغ