ارزیابی دقت تکنیک های درون یابی زمین آمار در تولید مدل رقومی ارتفاع با استفاده از داده های توپوگرافی

توپوگرافی به عنوان یکی از عوامل خاک سازی بر تشکیل و تنوع خاک ها از طریق تاثیر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی افق های سطحی و زیرین خاک نقش مهمی دارد. یکی از راه های تجزیه و تحلیل این فاکتور استفاده از تکنیک مدل سازی رقومی عوارض زمین است. در این تحقیق برای مدل سازی سه روش درون یابی شامل وزن دهی بر اساس معکوس فاصله، کریجینگ فراگیر با رانش خطی و کریجینگ معمولی با روش گوسین با توجه به آماره های ضریب تبیین، مربعات مجموع خطاهای باقیمانده و نسبت اثر قطعه ای به آستانه استفاده شد. مدل های به دست امده از طریق شاخص های آماری جذر میانکین مربعات خطاف میانگین خطای انحراف، میانگین خطای مطلق و ضریب تبیین ارزیابی و مقایسه شدند. بر اساس نتایج مقایسه این شاخص ها هر سه مدل دارای ضریب همبستگی بالایی هستند. اما روش وزن دهی بر اساس معکوس فاصله دارای خطای کمتری بود. در نتیجه به عنوان روش مدل سازی که نتایج آن به داده های واقعی نزدیک تر است استفاده شد. پیشنهاد می شود مدل های ارتفاعی به دست آمده از هر روش درون یابی با نمونه برداری های زمینی، تصاویر ماهواره ای استریو و عکس های هوایی ارزیابی نموده و در صورت عدم تطابق با شرایط زمینی اقدام به اصلاح مدل شود.

Keywords:

کریجینگ فراگیر , کریجینگ معمولی , مدل رقومی ارتفاع , وزن دهی بر اساس معکوس فاصله