رویکردها و مبانی اصول نظری دربرنامه ریزیو طراحی فضای سبز و منظر شهری

نیارها و خواستهای جمعیت ساکن در یک محدوده از کاربری های مختلف براساس سرانه های استاندارد و تعریف شده تأمین می گردد. حال چنانچه در محدوده مورد نظر تقسیم بندی اراضی برای کاربری های مختلف پیش بینی نشده باشد و با جمعیت موجود همخوانی نداشته باشد و یا تغییرات کاربری بدون مطالعه انجام گردد مشکلات اجتماعی و گرفتاری های زیادی گریبان گیر جمعیت ساکن خواهد شد. این امر مستلزم برنامه ریزی هدفمند توسط افراد دارای تخصص با اطلاعات کافی میسر خواهد بود. یکی از این کاربری ها فضای سبز است که ضرورت دارد با شناخت منطقه و استفاده از منابع طبیعی تعادل و همگنی را در بین سایر کاربری ها تامین نمود. نظام مدیریت شهری امتیازی است که با توجه به الزام آن دارای اولویت بالایی می باشد. کیفیت محیط شهری را می توان در راستای مولفه های زیبا شناختی، مولفه های عملکردی، مولفه های زیست محیطی جستجو کرد. فضای سبز جزئی از مبلمان شهری است و مدیریت شهری همراه با اجرای قوانین، امری اجتناب ناپذیر است. درباره چگونگی توزیع فضاهای سبز در سطح شهر، علاوه بر مد نظر قرار دادن جهات اصول اکولوژیک، به منظور ارتقای سطح عملکرد زیستی آنها میزان و نوع نیاز استفاده کنندگان از این نوع فضاها نیز بسیار ضروری و مهم می باشد و راه حل تجمعی برای بر طرف کردن نیازهای اکولوژیک و اجتماعی لازم است.

Keywords:

کاربری , معیارها , آلاینده ها , توسعه , اکولوژیک