بررسی دیاژنزی دولومیت های سازند لار در منطقه آبگرم قزوین

نهشته های دولومیتی سازند لار (ژوراسیک پسین) در دو مقطع آسیان و مصرآباد در بخش آبگرم قزوین به کمک مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی مورد مطالعه قرار گرفته است. ضخامت دولومیتهای این سازند به طور متوسط در منطقه حدود ٢٥٠ متر است. منطقه مورد مطالعه جزء مناطق فعال تکتونیکی بوده و گسلهای منطقه سبب خردشدگی و برشی شدن دولومیت ها خصوصا در محدوده آسیان شده است. در این مناطق اغلب دولومیت ها از نوع ثانویه هستند و جانشین کربناتهای اولیه شده اند. با استفاده از روش طبقه بندی دولومیت ها توسط سیبلی و گرگ ( ١٩٨٧ ) و مقیاس فولک ( ١٩٧٤ ) چهار نوع دولومیت در منطقه آسیان و پنج نوع دولومیت در منطقه مصرآباد تشخیص داده شد. از مهمترین پدیده های دیاژنزی صورت گرفته در این نمونه ها می توان به نئومورفیسم، جانشینی، انحلال در اثر فشار، سیلیسی شدن و دِدولومیتی اشاره کرد. تنوع نوع بلورهای دولومیت و پدیده های مختلف دیاژنتیکی صورت گرفته در هر دو منطقه، نشانگر پیچیدگی شرایط حاکم بر دولومیتهای سازند لار، در طول زمان دیاژنز بوده است. این نهشته ها محیطهای دیاژنتیکی دریایی، تدفینی و متئوریکی را تجربه کرده اند. شواهد پتروگرافی و نتایج تجزیه شیمیایی عناصر اصلی و فرعی نشان داد که این دولومیت ها دارای شباهت های زیادی در هر دو منطقه هستند و تنها دولومیت های منطقه مصرآباد دگرسانی بیشتری را متحمل شده اند. . به نظر می رسد محیط تدفین در این منطقه عمیق تر بوده و شواهدی چون وجود تعداد بیشتر استیلولیت ها، تشکیل دولومیتهای پرکننده حفرات(Void filling) در طول استیلولیتها و بالاتر بودن میزان Mn و Fe در مصرآباد (که نشانگر محیط احیایی تر است) این موضوع را تایید می کند.