مطالعه رابطه ی بین مهارت ارتباطی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استان قزوین

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه مهارت ارتیاطی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شد.روش این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود.بدی منظور نمونه ای 350 نفری از دانش آموزان دختر کنس پننجا ابتندایی مشغول به تحصیل درسال 91-92 مدار استان قزوی ،از طریق نمونه گینری خوشه ای و سپس تصادفی نسبتی انتخاب شدند.در ای پژوهش از روش تحییق پیمایشی استفاده شده است وابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته ای است که براسا مهارت های ارتباطی برگرفته ازمهارت کلامی،گوش دادن وبازخوردن،تنظیم شده است و شامل 50 عبارت است . اعتبا پرسشنامه براساس آلفای کرونباخ برابر 0/85 به دست آمده است.داده ها به روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t تک متغیره و تحلیل رگرسیون و آزمون t مستیل تحلیل شندند. نتایج پژوهش نشان داد که بی مهارت ارتباطی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد. و بی متغیرهای مهارت ارتباطی معلمان به ترتیب (کلامی،غیرکلامی،گوش دادن،بازخورد) ،با پیشرفت داننش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد.و همچنین ویژگی های دموگرافی معلمان (سن ،سابقه،مدرک تحصیلی معلمان با مهارت های ارتباطی معلمان رابطه وجود دارد.وبین ویژگی های دموگرافی معلمان (سن ،سابقه،مدرک تحصیلی) پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد..

Keywords:

مهارت ارتباطی , , پیشرفت تحصیلی , کلامی , غیرکلامی , گوش دادن , بازخورد