بررسی و اولویت بندی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شاغل در بخش صنعت بر اساس مدل ACHIEVE ACHIEVE و با استفاده از تکنیک MADM (مطالعه موردی: شرکت شهرکهای صنعتی شهرستان پیرانشهر)

کوشش های اقتصادی انسان، همواره معطوف بر آن بوده است که حداکثر نتیجه را از حداقل تلاشها و امکانات به دست آورد. این تمایل را می توان اشتیاق وصول به بهره وری افزون تر نامید. لازمه مدیریت صحیح منابع انسانی، شناخت دقیق عوامل موثر بر عملکرد این منابع می باشد، در شرایط متغیر و پیچیده امروزی که بر محیط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و … حاکم است یکی از عواملی که می تواند به بقای سازمان کمک نماید، مسئله بهره وری است، لذا در تحقیق حاضر سعی بر آن شده است تا با مطالعه در منابع گوناگون مهمترین عوامل موثر بر بهرهوری نیروی انسانی شاغل در بخش صنعت را بر اساس مدل ACHIEVE که توسط هرسی و گلداسمیت در سال 1980 ارائه شد و با استفاده از تکنیک MADM بررسی کرده و این عوامل را برای شرکت شهرک های صنعتی شهرستان پیرانشهر اولویت بندی کنیم. جامعه آماری، شامل تعداد 200 نفر نیروی انسانی بخ صنعت بودند که تعداد 132 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای 30 سوالی بود. برای تجزیه و تحلیلاطلاعات از تکنیک MADM با استفاده از روش TOPSIS به رتبه بندی 7عامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی پرداختیم. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داده است که عامل سازگاری مهمترین عامل شناخته شده و سپس به ترتیب عوامل درک و شناخت، بازخورد، اعتبار، حمایت سازمانی، انگیزش و در انتها عامل توانایی قرار گرفت.

Keywords:

بهره وری نیروی انسانی , ACHIEVE , MADM , TOPSIS