بررسی اثر انجماد و طول ریزوم بر تکثیر رویشی مرغ

به منظور بررسی اثر انجماد بر توانایی تکثیر رویشی ریزوم های مرغ آزمایشی در سال 1391 در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان انجام گرفت. این آزمایش گلدانی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول طول ریزوم (5، 10، 15 سانتی متر)، عامل دوم مدت زمان نگه داری در انکوباتور (0، 24، 48 ساعت) و عامل سوم دمای نگه داری در انکوباتور (1-، 3-، 5- درجه سانتی گراد) بود. صفات مورد بررسی در این آزمایش وزن تر، وزن خشک، تعداد برگ، تعداد جوانه، طول ساقه، درصد کاهش آب ریشه و وزن نهایی بود. برهم کنش فاکتورهای تحت بررسی بر درصد آب از دست رفته، تعداد اندام های هوایی، وزن خشک، تعداد برگ و طول اندام های هوایی معنی دار بود. با کاهش دما (تا 3- سانتی گراد) و مدت زمان نگهداری در انکوباتور (48 ساعت) طول ریزوم کمتر (5 سانتی متر) درصد آب از دست رفته، اندام های هوایی، وزن نهایی کاهش یافت. دما عامل مهمی در زنده مانی ریزوم هاست، به طوری که با کاهش دمای انجماد حتی ریزوم هایی با طول بیشتر به طور کامل از بین رفتند. علاوه بر دمای انجماد طول ریزوم نیز میتواند نقش مهمی در رشد و تکثیر رویشی آن داشته باشد به طوریکه ریزوم هایی با طول بیشتر، اندام های هوایی بیشتری را تولید کردند و قدرت زنده مانی خود را تا دماهای 3- درجه سانتی گراد حفظ کردند.

Keywords:

انجماد , اندام های هوایی , تکثیر رویشی , طول ریزوم , مرغ