هویت، فرهنگ، منظر شهری

منظر شهری را به طور تجریدی می توان مرکب از سه جزء دانست: سیما و کالبد، فعالیت، معنی. بنابراین تعریف، محتوای منظر شهری بر حیات و همچنین بازنمایی ویژگی های اصلی زندگی ساکنان شهر در قالب هویت دلالت می کند اهمیت منظر شهری از آن رو است که تنها در آینه ی آن، ابعاد ناملموس حیات مدنی، همچون فقر و غنا، سلطه ی نهادها و ارزش های معین، سلایق زیباشناختی، خرده فرهنگ ها، عمق تاریخی شهر و ... از طریق نظامی از نشانه ها امکان تجلی می یابد. شهرهای کهن ایران، به زیباترین وجه بیانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردشان بودند. لیکن امروز منظر شهرها فاقد چنین هویتی اند. به طور کلی میتوان گفت با استفاده از نشانه هایی که انعکاس دهنده ی فرهنگ و اعتقادات ساکنان شهر و عامل بازنمایی هویت آنان باشد، منظر شهری را ساماندهی نمود. این مقاله می کوشد به مدد مطالعات کتابخانه ای به تعریف مبانی نظری مربوط به پژوهش پرداخته و به روش توصیفی تحلیلی، به تحلیل رابطه ی میان هویت، فرهنگ و منظر شهری بپردازد و بدین ترتیب نقش آفرینش منظر مناسب را در بازآفرینی نشانه های هویتی و فرهنگی در زندگی شهری امروز بررسی نماید.

Keywords:

هویت , فرهنگ , منظر شهری , نشانه گرایی