توسعه فیزیکی شهر با تاثیر بر کاربری اراضی پیرامون (رضوانشهر1370الی1390)

توسعه روزافزون جمعیت شهرنشین کشور و عدم پیش بینی اراضی کافی و مناسب برای توسعه شهرها ازدغدغه اصلی برنامه ریزان شهری می باشد تحقیق حاضرنیز باتوجه به روند روبه رشد شهرنشینی دررضوانشهر و افزایش جمعیت که به تبع نیاز به توسعه و گسترش فیزیکی مطلوب شهری می باشد به دنبال شناخت تنگناها و امکانات توسعه فیزیکی شهر بررسی میزان تاثیرگذاری روند فعلی توسعه فیزیکی شهر برمحیط طبیعی و بخصوص اراضی کشاورزی پیرامون شهر میباشد باتوجه به استقرار شهر درمیان اراضی مرغوب کشاورزی شالیزار و باغی و همچنین محدودیت هایی که ازجهت دوپدیده طبیعی یعنی دریای خزر و کوه های تالش وجود دارد و ازطرف دیگر توسعه شهر درامتداد جاده ارتباطی ترانزیتی حائز اهمیت است روش کارتوصیفی و تحلیلی همراه با پیمایش میدانی دروضع موجود میباشد یافته ها حاکی ازآن است که شهررضوانشهر به دلیل قرارگرفتن درمنطقه آب و هوایی و توپوگرافی منساب و قرارگرفتن درمسیر جاده ترانزیتی انزلی به آستارا جمعیت زیادی را درخود پذیرفته است بطوریکه ازسال 1370تا1390 که مقطع مطالعاتی این تحقیق می باشد حدود 5هزارنفر افزایش جمعیت داشته است ووسعت این شهر درسال 1370که 520هکتار می باشد درسال 1390 به 700هکتار افزایش یافته است که چیزی حدود 180هکتارافزایش مساحت داشته است که طبعات اثرآن برروی زمینهای کشاورزی اطراف این شهر می باشد

Keywords:

توسعه فیزیکی , کاربری اراضی , رضوانشهر , سالهای 1390-1370