ساماندهی مراکز محلهای با توجه به حمل و نقل عمومی در کلانشهرها

امروزه تاکید بر استفاده از حمل و نقل عمومی در کلانشهرها از طریق ارتقاء کیفیت و کمیت این وسایل و ترغیب و تشویق شهروندان و ساکنان محله های شهری بر استفاده از این وسایل از طری پیش بینی و تعریف نیازمندی های این ساکنان با توجه به الگوهای سنتی ، بعنوان یکی از عوامل مهم در انسجام بخشی و ساماندهی محلات و مراکز محله ای، در مباحث نوین شهرسازی مورد توجه قرار گرفته است که در این مقاله به بررسی این مباحث با طرح این فرضیه که حمل و نقل عمومی درون محله ای می تواند در ساماندهی مراکزمحله ای به عنوان عنصری موثر مطرح باشد، پرداخته می شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که سیستم حمل و نقل عمومی درون محله ای می تواند در ساماندهی مراکز محله ای کلانشهرها از طری تسهیل دسترسی ساکنین یک محله به مرکز محله و اتصال بخشها و کاربری های مختلف یک محله برای برخورداری ازخدمات ارایه شدن درآن و با ایجاد امکان تعاملات بیشتر افراد با یکدیگر ودر نتیجه هویت بخشی به افراد و همچنیین هویت پذیری از آنها، در کلانشهرها که محله های آنان از وسعت مشخصی برخوردار نبوده و غالباً بدلیل توسعه و رشد بی رویه شهراز استانداردها و شرایطی که برای محله ها و مراکز محله ای در تئوری ها و نظریه ها مطرح است ، فاصله گرفته اند، راه حلی متناسب با شرایط واقعی این مجموعه ها و در راستای مفاهیم مربوط به توسعه پایدار شهری، فراهم کند.

Keywords:

حمل و نقل عمومی کلانشهرها , مراکز محله ای , ساماندهی , توسعه پایدار شهری