نوع شناسی پارک های علم و فناوری با رویکرد مدیریت دانش

فقدان زنجیره یکپارچه از تحقیق، فناوری و توسعه و فاصله قابل توجه بین تبدیل ایده های علمی و تحقیقاتی به محصولات و خدمات از واقعیت های جهان کنونی است. کشورهای توسعه یافته جهان برای حل این چالش، کل نظام علمی و فناوری و صنعتی جامعه از ایجاد ایده تا تجاری سازی محصول نهایی را در یک نظام کلی تحت عنوان نظام نوآوری در کنار هم و در تعامل با هم در نظر می گیرند یکی از اجزای این نظام پارک های علمی و فناوری است که نقشی مهم در یکپارچه سازی تولید دانش و تجلی ان در محصولات و خدمات دارد. در این نظام وجود رویکرد مدیریت دانش، نقش مهمی در پیوند دادن دانش و فناوری ایفا می کند. پارک ها که از مزایای نزدیکی به منابع مهم سرمایه معنوی، زیرساخت های مناسب و سیاست های راهنمایی کننده بهره مند می شوند و شرکت های مبتنی بر فناوری و موسسات دولتی را در یک محیط مدیریت شده حمایت می کنند با تلفیق با مدیریت دانش تعامل، توسعه فناوری و رشد اقتصادی را تسهیل می کنند. در این مقاله پس از مرور مختصری بر تعاریف مدیریت دانش از دید اندیشمندان، مبحث پارک های علمی و فناوری با تمرکز بر نوع شناسی پارک ها مطرح می شود. به دنبال آن دسته بندی انواع پارک ها به لحاظ هدف از شکل گیری بررسی می شود.