معماری منظر و شیوه های مدیریت دانش در فرآیند طراحی

معماری منظر رشته ای جوان در عرصه حرفه های مرتبط با طراحی محیط به شمار می آید و هنوز در حال طی مراحل تکامل خویش است. هرچند معماری منظر در بسیاری از مباحث ، به ویژه در زمینه مفاهیم مربوط به خلق و سازماندهی فضا و مکان ، قرابت بسیار زیادی به معماری دارد ، لیک عرصه فعالیت آن در محیط های باز طبیعی و مصنوع و ارتباط ناگزیر آن با فرآیندهای جاری در این عرصه ، باعث ایجاد خصوصیات ویژه ای برای آن شده است. این خصوصیات ویژه ، معماران منظر را به آشنایی با طیف وسیعی از دانش وا می دارد. مهم ترین سؤال پیش رو چگونگی ایجاد تلفیق و هماهنگی میان موضوعات گوناگون و دانش وسیع مرتبط با معماری منظر است . همچنین سوآلات دیگری در این زمینه مطرح می شوند. معماری منظر چیست و خصوصیات کلیدی آن کدام است ؟ مهارت ها و بدنه دانشی که معمار منظر باید آنها را بیاموزد کدام است ؟ چگونه می توان به این حدود دانش نظم بخشید ، آن را به کار گرفت و آموزش داد؟ بدین ترتیب این مقاله می کوشد با معرفی اجمالی معماری منظر و حوزه های فعالیت آن به رفع برخی از ابهامات در زمینه ویژگی های خاص این رشته و وجوه تمایز آن بات دیگر رشته ها و همچنین تبیین دانش مرتبط با این رشته اقدام کند. به نظر مهم ترین ویژگی حرفه ای معماران منظر در حل مشکلات از طریق مدیریت خلاقانه حدود دانش در ارتباط با موضوع است . لذا در این مقاله ساز و کارهایی با تکیه بر مفهوم نگرش سیستماتیک ، مدل سازی و الگو برای غلبه بر مشکل پیچیدگی و گستردگی مفاهیم در جریان طراحی مورد بررسی قرار می گیرد تا با پیوند آنها بتوان در نهایت چارچوبی مناسب و قابل تعمیم برای به کارگیری در طراحی منظر و آموزش آن پیشنهاد کرد.

Keywords:

معماری منظر , حدود دانش در معماری منظر , شیوه های سیستماتیک طراحی , مدل , الگو