نحوه محاسبه تناژ ناخالص لندینگ کرافت های ساخت ایران بر اساس کنوانسیون محاسبه تناژ 1969

اجراء طرح ارتقا ء سطح ایمنی شناورهای سنتی در ا یران توسط سازمان بنادر و کشتیرانی در نهایت به جایگزینی لنجهای فرسوده با شناورهای بهینه منجر شد . از آنجایی که لنجهای چوبی عمدتا به بنادر فرعی تردد می نمایند و این بنادر و سایر محل هایی که این لنجها در آن مکانها لحام می شوند، معیارهای مورد نیاز اسکله های است اندارد را ندارند لذا شناور بهینه جایگزین می بایست توانایی تردد و لحام شد ن به این بنادر را می داشت . از طرفی با توجه به سطح تکنولوژی ساخت شناورسازی های داخلی این شناور بهینه جایگزین ، بایستی از قابلیت های ساخت آسانی نیز برخوردار می بود . بر همین اساس و همچنین به دلیل نیاز به برخورداری شناور جایگزین از قابلیت حمل بارهای مخت لف ( ماشین ،فله، مایعات و ...) ، شناور تیپ لندینگ کرافت که یکی از انواع مختلف شناورهای نظامی است و قابلیتهای فوق الذکر را دارد ، به عنوان شناور جایگزین انتخاب و شروع به ساخت شد . در این رهگذر تا کنون در خصوص مسائل طراحی، فنی و ساخت اینگونه شناورها مباحث مختلفی به بحث گذاشته شده است . اخیراً محاسبه ظرفیت ناخالص این لندینگ کرافتها بدلیل مشخصات جانمائی خاص ( وجود فضای خالی بین دو عرشه اصلی و عرشه اسکان خدمه ) و همچنین عدم دسترسی از درون فضای اسکان خدم ه و پل فرماندهی به زیر عرشه اصلی و موتورخا نه با توجه به مفاد و اصول منظور نمودن فضاهای مشمول در محاسبات تناژ بر اساس کنوانسیون مربوطه، چالش کارشناسی را فی ما بین کارشناسان و مراجع مختلف ایجاد نموده است . در این مقاله به تبیین نحوه محاسبه ظرفیت ناخالص و خال ص این شناورها بر اساس کن وانسیون بین المللی محاسبه ظرفیت ، International Convention on Tonnage Measurement of Ships (ITC69) . می پردازیم