پهنهبندی خطر وقوع زمین لغزشها با استفاده از روش نیلسون اصلاح شده (مطالعهی موردی: حوزهی آبخیز تنگشول استان فارس)

زمینلغزشها به عنوان یکی از مهمترین بلایای طبیعی و معضلات جهانی پیش روی انسان، همواره باعث تلفات جانی سالانه هزاران نفر و وارد آمدن خسارتهای سنگین مالی و اقتصادی میگردند. زمینلغزشها، یابه عبارت کلیتر، حرکت تودهای، حرکت حجم عظیمی از تودههای خاک، سنگ یا مجموع آنها، به طرف پایین شیب، تحت تأثیر نیروی ثقل میباشد. نظر به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر، اقدام به پهنهبندیخطر وقوع زمینلغزشها با استفاده از روش نیلسون اصلاح شده در حوزهی آبخیز تنگشول، واقع در 95 کیلومتری شمال غرب شیراز، نموده است. نتایج نشان داد که35/3 درصد از مساحت حوضه در ردهی ناپایداراز نظر خطر وقوع زمینلغزش قرار دارد و27/3درصد از مساحت حوضه نیز دارای پتانسیل نسبتاً مطرح برای ریزش میباشد و تنها0/5 درصد از مساحت حوضه دارای وضعیت پایدار از نظر خطر وقوع زمینلغزشها است که دلالت بر حساسیت و پتانسیل وقوع زمینلغزشها در این حوضه دارد. بنابراین به منظور پایدارسازی بیشتر توده، پیشنهاد میگردد از ساخت و ساز در شیبهای حساس جلوگیری شود و از تغییر کاربریهای غیر اصولی، ممانعت به عمل آید.

Keywords:

پهنهبندی , زمینلغزش , حوزهی آبخیز تنگشول , نیلسون اصلاح شده