پدیده دوزیستی شدن کارکنان ، ثمره رنگ باختگی وجدان کار

یکی از چالشهای جهان نوین ، طراحی و تقویت نظام های کنترلی فرساینده و کمرنگ شدن خود مسؤلیتی و بی توجهی به برانگیختگی درونی سرمایههای انسانی است . چنین چالشی در تعامل و تحول عوامل و متغیرهای درونی و بیرونی رخ می دهد و اگر در رابطه با آن برنامه ریزی های از پیشتعیین شده صورت نپذیرد ، مدیریت از حالت کنشی به واکنشی کشیده شده و در بسیاری از مواقع بحران ایجاد می گردد. امروزه سازمانها باید تلاشنمایند تا بتوانند از مرحله نمایش قدرت سیستم کنترلی نظارتی خود به کارکنان عبور نموده و در مسیر متقاعد ساختن و بهینه سازی مستمر آنان گامبردارند. که البته این مهم خود مستلزم تمرکز بر تفکر غیر خطی خلاق چند بعدی در مقابل تفکر خطی سطحی است.بنابراین توجه به عوامل مهم تأثیرگذار روانی ارزشی مانند وجدان کاری ، در حقیقت سرمایه گذاری در افق بلند مدت سازمانی و ابزارتسهیل سازی برای تحقق اهداف سازمانی است .چراکه توجه به این شاخص موجب می گردد تا سرمایه های انسانی سازمان بدون نیاز به سیستم های کنترل و نظارتی قوی و تحمیل هزینه های سنگینبه سازمان ، التزام قلبی و درونی به انجام وظایف و مسؤلیت های خود داشته و از داشتن زندگی شغلی دو زیستی که همانا ایجاد ویترینی زیبا از رفتار هایشغلی مناسب در مقابل سیستم ارزیابی نظارتی و تساهل و کوتاهی به دور از این سیستم ها است مصون بمانند. به عبارت دیگر سرمایه های انسانی بهجای تلاش برای پیدا نمودن محیطی امن برای زندگی شغلی خود به دور از سیستم کنترلی ، پیوسته خود انتقادی تکاملی را در خود توسعه داده وپایبندی و تعلق به اهداف سازمانی را برای خود ارزش تلقی می نمایند . و این چنین است که کنترل فرساینده جای خود را به همکاری سازنده و بازدهیکارکنان داده و معنای نظارت و ارزیابی در عوض ایجاد دافعه به خلق جادبه منجر می گردد. و در حقیقت این ارتقاء خود مسؤلیتی ،خویشتن پروری وبازآوری و بر انگیختگی وجدان کار در سرمایه های انسانی است که سبب بهبود عملکرد ، افزایش بهره وری و در نهایت تعالی سازمان می گردد.