بررسی امکان استفاده از نگهدارنده های الاستومروسیستم لغزشی در جهت بالا بردن ضریب مقاومت ابنیه تاریخی در مقابل زلزله

ایران کشوری لرزه خیز است و بر روی یکی از دو کمربند بزرگ لرزه خیزی جهان موسوم به آلپا قرار دارد . تا کنون زمین لرزه های مخرب و گاه ویران کننده مناطق مختلف کشور را با خسارات و تلفات سنگینی رو به رو کرده است . کارشناسان فن معتقدند در صورتی که هزینه های گزاف امداد رسانی و جبران خسارتهای مادی و معنوی حوادث طبیعی نظیر زلزله ، در مسیر بازسازی و ایجاد تغییرات بنیادی در حوزه شهرسازی و تمهیدات لازم برای پیشگیری از حوادث غیر مترقبه قرارگیرد ، نتایج به مراتب بهتر از گذشته خواهد بود . بیشتر شهرهای قدیمی ایران ، امروزه دربردارنده بافتی تاریخی هستند که اکثر ابنیه آنها فرسوده و رو به تخریب است . از سویی دیگر بسیاری از بناهای با ارزش تاریخی در این محدوده ها قرار دارند که در بردارنده هویت و فرهنگ گذشته نسلهای پیشین هستند . از همین رو مساله مرمت و استحکام بخشی این ابنیه بسیار مورد توجه است . در سالهای اخیر ، عمل مجزا سازی پایه و شالوده به عنوان یک تکنیک طراحی رو به رشد و به کار رفته در ساختمانها و پلهای مناطق زلزله خیز شناخته شده است . امروزه دو نمونه ساده از سیستمهای مجزا سازی موجود می باشد : 1 استفاده از نگهدارنده های الاستومر 2 سیتم لغزشی از آنجا که در مرمت شالوده های فرسوده در ابنیه تاریخی ، ابتدا اقداماتی نظیر شمع بندی و تخلیه زیر دیوارها و سپس تزریق مواد مسلح صورت می گیرد ، ممکن است بتوان از سیستمهای فوق در این مرحله بهره جست .