بررسی تطبیقی خودبسندگی در معماری سنتی ایران و معماری پایدار امروز (نمونه موردی: بقعه پیربکران و فرهنگسرای فرشچیان)

در عصر حاضر موضوع توسعه پایدار در تمام عرصه ها از جمله معماری از مسائلی است که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. نگاه به معماری سنتی ایران و دریافت اینکه این بناها کاملاً پایدار بوده اند، موجب می شود با بررسی اصول معماری گذشته به نکاتی قابل تعمیم به عصر حاضر دست یابیم. از آنجایی که یکی از اصول رعایت شده در بناهای سنتی، توجه به مصالح آنها از لحاظ ویژگی های نزدیکی به محل ساخت بنا و همساز بودن آن با طبیعت اطراف بوده و با توجه به اینکه این نکات کاملاً در راستای صرفه جویی انرژی و در نتیجه در حیطه معماری پایدار قرار می گیرد، بر آن شدیم تا با بررسی این ویژگی ها در مصاح دو نمونه بنا، بقعه پیر بکران از بناهای سنتی و فرهنگسرای فرشچیان از بناهای معاصر، از روش کتابخانه ای و میدانی، به نتایجی جهت بهره گیری و یا عدم آن از مصاح مصرفی بناهای مذکور ، در طرح های ساختمانی آینده دست یابیم.

Keywords:

معماری پایدار , مصاح بومی , معماری سنتی ایران , بقعه پیر بکران , فرهنگسرای فرشچیان