به کارگیری صنعتی سازی و تکنولوژی مصالح نوین برای توسعه پایدار

باگسترش سریع شهرها درسالهای اخیر ساخت وسازهای شهری جهت انجام فعالیت های متعددی ازجمله فعالیت های اجتماعی به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده است دراین راستا هرچند توجه به کمیت و تعددساخت و سازها جهت سرعت بخشیدن به بهره برداری ازآنها لازم و ضروری می باشد توجه به پایداری و استحکام بناها نیز به لحاظ ارتقای کیفیت ساخت و افزایش عمر بناها نیز بایستی درطراحی و ساخت مدنظر گرفته شوند چرا که تخریب زودهنگام بناها به علت عدم پایداری کافی و پایین بودن عمر مفید ساختمانها موجب افزایش هزینه های فراوانی شده است که دراین رابطه استفاده ازسیستم های نوین ساختمانی و استفاده ازمصالح پایدار به عنوان راهکاری منطقی جهت افزایش عمر ساختمان ها پیشنهاد میشود این مصالح به طور کلی می بایست دارای خصوصیاتی چون امکان بازیافت محلی دردسترس بودن و متشکل ازاجزا ارزان قیمت می باشد البته نتایج بدست آمده نشانگر آنست که استفاده ازاین گونه مواد میتواند بگونه ای موثر کاهش هزینه های ساخت چه ازلحاظ نیروی کاری و مصالح مورد استفاده را درپی داشته باشد این درحالی است که سعیدرتعالی وضعیت راحتی حرارتی درخانه های محلی لحاظ گردیده است هدف نهایی ازبررسی مصالح نوین درصنعت ساخمان یافتن طبقه جدیدی ازمصالح ساختمانی باعملکرد بالا می باشد که آنها را میتوان به عنوان مصالحی با عملکرد بالا و چندمنظوره اطلاق نمود منظور ازعملکرد چندمنظوره ظهور خواصی متفاوت نسبت به خواص موادمعمولی می باشد به گونه ای که مصالح بتوانند کاربردهای گوناگونی را ارایه نمایند

Keywords:

مسکن پایدار , مصالح نوین , صنعتی سازی , طراحی پایدار , سیستم های نوین ساختمانی