فرایند نوآوری دانشجو از دریچه نگاه معمار خویشتن

عشق به جوشش خلاقیت نوآورانه از درون و افزایش توان آفرینشگری قدرت خویشتن در ذات انسان، که نشانگر بارزترین تفاوت بین او و دیگر موجودات است و هرگز پایانی بر این خاسته نخواهد بود زیرا بشر همیشه در پی دست یابی به جاودانگیو جلوتر از زمان خود بودن می باشد. توان آفرینشگری نوآورانه ذهن، قدرتمندترین انگیزه برای شکل گیری فرآیندهایی است که تا به امروز بشر موفق به ارائه آنشده زیرا برای دست یابی به جاودانگی و پیشتاز بودن بر زمان در سرتاسر تاریخ جستجو و کنکاش فراوانی را انجام داد تا بتواند راهکار رسیدن به این چرخه را دریابد اما موفقیت چندانی در این زمینه بدست نیاورد.عدم دست یابی به چشمه درونی نوآور به خاطر این است که انسان باید در گام اول بتواند بر فلسفه وجودی خود، جهل و حیات، آگاه شده و آنها را بدون کوچکترین ملاحظه ای به چالش و نقد بکشد تا با فرایند رسیدن به معمار خویشتن به ارزشو توانایی خرد پی ببرد و با اتکا بر نبوغ خویش به سمت آفرینش مبانی نظری جدید با محتوای پیشتاز بر زمان را گام بردارد تابرای هزاره هایی که نخواهد بود حضوری قدرتمندانه و جاودانگی را تحقق بخشد که دستاورد آن ورود به چرخه ذهن فرانو خواهد بود.نوآوری یعنی آفرینش و ارائه دریچه های جدیدی از مبانی نظری با محتوای پیشتاز برزمان روند ورود به این چرخه چنین است که دانشجو بایستی جهل خویشتن را باور کرده تا بتواند از مسمومیت و استفراغ ذهنی عبور، و تشنگی به دانایی را حس کند. حال او در می یابد که برای برخوردار بودن از چشم خردبین و یافتن نبوغ، باید از چهارچرخه اصلی بگذرد تا به شناخت و نوآوری از دریچه نگاه معمار خویشتن برسد. عدم عبور از مراحل بیان شده پیام آور مدرک پوسته ای با مالکیت شعور پوشالی خواهد بود. ادراک فرایند شکل گیری دیاگرام خویشتن و طراحی نوآورانه در این مقاله به عنوان صفحه کشف به خواننده واگذار شده است.

Keywords:

نگاه معمار خویشتن , نوآوری , ذهن فرانو , یافتن نبوغ