تاملی برفلسفه ی تربیتی معلمان و ارتباط آن با مبحث تلفیق در برنامه های درسی

فلسفه ، مبنای مهمی برای برنامه ریزی درسی است.زیرا به طرق مختلف بر اهداف،مقاصد،محتوا و سازمان برنامه درسی تأثیر گذاشته و تعلیم و تربیت،مربیان و کارکنان آموزشی را تحت تأثیرقرار می دهد ( شریعتمداری ، 1386). برای اینکه تصمیم هاوفعالیتهای مرتبط با برنامه ریزی درسی،آگاهانه،منطقی و عملی باشند ، بایستی بر پایهاصول،معیارها وضابطه های معتبری استوار گردند. این اصول ومعیارها رامی توان ازنتایج ویافته های پژوهشهای انجام شده درزمینه هاورشته های مختلفی به دست آورد ، تا اساس و بنیادی عقلانی برای برنامه درسی ایجاد کند.این زمینه ها یا منابع همان مبانی برنامه ریزی درسی راشامل می شوند. به عبارت دقیق تر برنامه ریز درسی یا مربی،برای سازماندهی دقیق فعالیت ها و تجربیات یادگیری به منظور ایجاد تغییرات مطلوب در فراگیران،نیاز به شناخت و آگاهی ازمکاتب فلسفی و فلسفه های تربیتی مختلف وبررسی نقطه نظرات تربیتی آنهادربارهاهداف،روشها و محتوا داردکه این ها مبانی فلسفی برنامه ریزی درسی را تشکیل می دهند.(یارمحمدیان، 88) مقاله حاضر در پی آن است تارابطه بین فلسفه تربیتی معلمان وگرایش آنان به برنامه های درسی تلفیقی را نشان دهد

Keywords:

فلسفه ی تربیتی (ایده آلیسم , رئالیسم , پراگماتیسم واگزیستانسیالیسم)– برنامه های درسی تلفیقی(درون رشته ای , بین رشته ای , چند رشته ای وفرارشته ای) , معلمان