همه ما نیک آگاهیم که اجرای پروژه ها در کشور با مشکلات زیادی مواجه بوده و این مشکلات باعث بروز
تاخیرات و افزایش هزینه های پروژه ها گردیده است، به طوری که این موضوع به صورت امری روزمره درآمده است . در اغلب پروژه ها بکارگیری روش سعی و خطا و ضعف در استفاده از تجارب و دانش هایی که تاکنون کسب شده به چشم می خورد که در نتیجه آن، مبالغ هنگفتی از سرمایه های ملی به هدر می رود . به همین دلیل کسب تجربه، حفظ و استفاده از آنها در پروژه های بعدی از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و پرداختن به این امر را می توان به عنوان راه حلی برای مشکلات موجود مطرح نمود .
دانش و تجارب حاصل از حل مشکلات و
تاخیرات پروژه ها از نوع دانش ضمنی می باشد که بیشتر در ذهن افراد درگیر در اجرای پروژه قرار دارد و ممکن است با رفتن این افراد هیچ گاه مورد استفاده مجدد در سازمان پروژه قرار نگیرد . اگر این دانش و تجربیات مستند و به اشتراک گذاشته شود و مورد استفاده مجدد قرار گیرد؛ موجب بهبود فرایند اجرای پروژه ها، کاهش زمان و هزینه آنها شده و همچنین می تواند از بروز مشکلات مشابه جلوگیری کند و در صورت بروز مشکل، با زمان و هزینه کمتر حل شود که برای تحقق این امر نیاز به توسعه
مدیریت دانش در پروژه ها می باشد . در این تحقیق علاوه بر بررسی مفاهیم دانش،
مدیریت دانش و روشهای موجود جهت برداشت دانش پروژه ها، نتایج دانش حاصل از موانع و مشکلات تاخیرزا در پتروشیمی امیرکبیر که طبق مدلی مطابق با شرایط پروژه تحت مدیریت قرار گرفته ارائه می گردد . این مدل شامل پنج مرحله جمع آوری اطلاعات، استخراج دانش، شکل دهی و ذخیره دانش، انتشار و به اشتراک گذاشتن دانش و بهنگام کردن دانش می باشد .