شکل دهنده پرتومینیمم واریانس باپیچیدگی محاسباتی کم درتصویربرداری التراسوند پزشکی

درانتخاب یک پنجره مناسب برای شکل دهنده های پرتوهمواره مصالحه ای بین پهنای لوب اصلی به عنوان معیاری ازرزولوشن و دامنه لوبهای کناری به عنوان معیاری ازکنتراست وجود داشته است برای حل این مصالحه شکل دهنده های پرتووفقی مثل شکل دهنده پرتو مینیمم واریانس درتصویربرداری التراسوند پزشکی پیشنهاد شده اند که میتوانند به طور همزمان این دوشاخصه را باتحمیل هزینه های محاسباتی بیشتری بهبود بخشند درحالیکه پیچیدگی محاسباتی شکل دهنده های پرتومتداول به صورت خطی باتعداد المانهای ارایه افزایش پیدا می کند یعنی به صورت O(M)است پیچیدگی محاسباتی روش مینیمم واریانس به صورت O)M)3 است دراین مقاله یک روش برای تعیین پنجره وزن دهی مناسب براساس داده های ورودی پیشنهاد شده است که بهترین پنجره را ازبین یکسری پنجره ازپیش تعیین شده براساس معیار بهینه سازی مینیمم واریانس انتخاب میکند روش پیشنهادی دارای پیچیدگی محاسباتی ازمرتبه خطی با حاصلضرب تعداد پنجره ها درتعداد المان های ارایه است درروش پیشنهادشده یک پنجره برای هرنقطه درهرخط اسکن براساس شرط بهینه سازی روش مینیمم واریانس انتخاب میشود اگرچه درروش مینیمم واریانس با فضای جستجوی نامحدودی برای انتخاب وزن ها روبروهستیم درروش پیشنهادی ازتعداد محدودی پنجره پیش فرض برای جستجو استفاده میشود نتایج نشان میدهد که روش پیشنهادی باحجم محاسباتی کمتر توانسته است به رزولوشنی قابل مقایسه با روش مینیمم واریانس دست یابد

Keywords:

پردازش سیگنالهای آرایه ای , شکل دهنده پرتو , مینیمم واریانس , پیچیدگی محاسباتی شکل دهنده های پرتو , تصویربرداری التراسوند پزشکی