اولویت بندی اراضی ذخیره توسعه شهری تهران با بهره گیری از روش ارزیابی چند معیاری در محیط GIS (مطالعات موردی: حوزه مرکزی تهران)

موضوع تجدید ساختهای فضایی در کلانشهرهای امروزین در عصر انقلاب شهری و فن آوری اطلاعات و ارتباطات، زمینه ساز انواع ابتکارات و خلاقیت ها در نظام برنامه ریزی فضایی است. این رویکرد زمینه ی ایجاد تفکری در طرح جامع و تفصیلی تهران را فراهم نمود، که تحت عنوان اراضی ذخیره توسعه و نوسازی شهری در نقشه های پهنه بندی تهران به تعداد 428 قطعه در مناطق 22 گانه شناسایی و تعیین گردیده اند. پالایش عملکردی همسو با جایگاه تهران، اولویت بندی زمانی و عملیاتیف تدقیق و اصلاح محدوده ها و نیز تعیین مقیاس عملکردی هر یک از اراضی از اقدامات اساسی برای دستیابی به توسعه عملکردهای متناسب برای کلان شهر تهران در جهت احراز شرایط شایسته برای ارتقاءکیفیت زندگی و همچنین قرار گیری در شبکه شهرهای فراملی و جهانی بوده و از اهداف ضروری این رویکرد به شمار می آید. در این پژوهش سعی شده با بهره گیری از روش ارزیابی چندمعیاری به عنوان کارآمدترین و مرسوم ترین روش تحلیل تناسب اراضی و بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، اراضی ذخیره مورد ارزیابی دقیق تر، امتیاز دهی و اولویت بندی گردند. نتایج این مطالعه که به صورت موردی برای حوزه مرکزی تهران انجام گرفته است، شامل ارائه نقشه ای است که در آن اولویت عملکردی برای هر یک از اراضی ذخیره در این حوزه، با توجه به ضرورت های خدماتی و مقیاس عملکردی آن و در راستای جشم اندازهای آتی کلان شهر تهران پیشنهاد داده شده است.

Keywords:

اراضی ذخیره شهری , روش ارزیابی چندمعیاری , حوزه مرکزی تهران